page0244

236

Romancero — Romanów

pierwsze wydanie dzieła: Romancero generał (Madryt, 1600), najobszerniejszy tego rodzaju zbiór, po którym nastąpiły wydania z 1602, 1604 i 1614 r. Juz przedtem Miguel de Madrigal, wydał w Walladolid 1605 r. Segunda parte. Gdy te ogólne księgi romansów, za nadto obszerne były dla użytku ludu, wydrukowano mniejsze, jak: Jardin de amadores, Juana de la Puente (1611); Primarera y flor, Peima Arias Peroz (1626 i częściej); Mararillas del Par-naso y flor de los major es romances (1637) przez Pinto de Morales i Roman-ces mrios (1655) Pabla de Val, oraz wiele jeszcze mniejszych z jedno i dwu-arkuszowych, które do dziś dnia ciągle się przedrukowują. Inne zbiory ułożono z ogólnych ksiąg romansów, dla uczynienia zadosyć ówczesnemu smakowi wojennemu, np.: Floresta de romances de los doce pares de Fronda, przez Tortajada (w Alcala, 1608 i częściej) i Romancero del Cid Juana de Escobir (Alcala), współczucie dla staro-hiszpańskiej poezyi romantycznej, obudziło się znowu dopiero z końcem XVIII wieku. Podczas gdy usiłowania Ramona Fernandez’a i Quintan’y nie wiele wskórały w Hiszpanii, zdziałały w tym kierunku wiele za granicą, a mianowicie w Niemczech. Tu po Silna de romances Grimm’a (Wiedeń, 1815), wystąpił Depping z swojem: Romancero ca-Stellano (Lipsk, 1817; wydanie drugie 2 tomy, 1844) z częścią trzecią Rosa de romances Ferdynanda Wolfa (1846); a Diez (Frankf, 1818) i Geibel (Berlin, 1843) hiszpańskie romanse na język niemiecki przekładali. Najwyborniejszego zbioru jednak dokonał Duran w samej Hiszpanii w Romanca a generał (5 tomów, Madryt, 1828—32; drugie wydanie 2 tomy, tamże, 1849—51); tudzież tom 10 i 16 Biblioteca de autores espanoles stanowiące, uważać należy za zupełnie nowe dzieło.

Romanow, dom panujący w Rossyi od r. 1613. Romanowowie (inaczej Zacharjinowie-Jurjewowie) należą do znakomitszych rodzin szlacheckich w da-wnem państwie moskiewskiem. W czasie wojny wielkiego księcia moskiewskiego Iwana III z wielkim księciem litewskim i królem polskim Alexandrem Jagiellończykiem, bojarowie Jakób Zacharjewicz i Juryj Zacharjewicz należeli do głównych w^rojska moskiewskiego dowódzców. Z pomiędzy synów^r Romana Jurjewicza na wzmiankę zasługują: 1) Danijel Romanowicz Zacharjin-Jurjew, albo Daniło Romanow, bojar i wojewoda cara Iwana IV Groźnego, rodzony brat małżonki tegoż Anastazyi Romanówny i 2) Nikita Romanowicz Zacharjin-Jurjew, albo Nikita Romanow, bojar i wojewoda za carów Iwana Groźnego i Fiedora Iwanowicza. Obaj się odznaczyli w czasie wojen kazańskiej i in-<. flantskiej. Syn Nikity, Fiedor, dworski czyli „blizki” bojar cara Fiedora Iw'a— nowicza, za panowania Bofysa Godunow^ra, wtrącony do manasteru, zmuszony był przyjąć śluby zakonne pod imieniem Filareta. Był on ojcem Michała,, w r. 1613 obranego carem i głową panującego dziś w cesarstwie Rossyjskiem domu Romanowych. Filaret, za panowania syna swego, został patryjarchą moskiewskim.

Romanow-Borysohlebsk, miasto powiatowe gubernii Jarosławskiej, leży pod 57° 52, szerokości północnej i 57° 12' długości wschodniej, odległe o 5 przeszło mił od miasta gubernijalnego Jarosławia. Liczba mieszkańców jego wynosi 8,341 głów płci obojga (w r. 1861).    J. Sa...

RomanÓW albo Romanówka, miasteczko w gubernii Kijowskiej, nad Una-wą, pierwotnie należało do starostwa białocerkiewskiego. Zygmunt III wynagradzając czyny wojenne kniazia Mikołaja Rożyńskiego, nadał mu w r. 1591 grunta po spustoszonych wsiach przez nieprzyjaciela. W skutek tej darowizny osadzone zostały Romanówka i wsie aż do Pawołoczy. Podług lustraeyi 1616 r.