i odniesienia w stosunku do istniejących już tezaurusów.
Pierwsze wydanie wielojęzycznego tezaurusa ukazało się w 1973 roku w trzech wersjach językowych: angielskiej, francuskiej i niemieckiej. Wkrótce po ukazaniu się tego wydania narodowe ośrodki przystąpiły do przygotowania tezaurusów w swoich wersjach językowych. Między innymi w 1974 r. ukazała się wersja portugalska opublikowana w Rio de Janeiro, w 1976 hiszpańskia, 1977 holenderska i flamandzka. Bezpośrednio po opublikowaniu pierwszego wydania przystąpiono do przygotowania nowej, poprawionej edycji. Prace trwały wiele lat i w 1979 r. ukazało się poprawione wydanie w 5 językach: angielskim, francuskim, niemieckim, hiszpańskim i holenderskim. W 1962 roku ukazałsię alfabetyczny wykaz deskryptorów zamieszczonych w tezaurusie wydanym w 1979 r Natomiast w 1984 roku ukazało się kolejne wydanie w 9 językach (angielskim, duńskim, niemieckim, hiszpańskim, holenderskim, francuskim, greckim, portugalskim i włoskim) -każdy język w oddzielnym tomie. Jednocześnie przystąpiono do prac przekładowych na język szwedzki, norweski i fiński oraz - nieoficjalnie - na serbochorwacki.
Wydanie tezaurusa z 1984 roku ma zakres znacznie pełniejszy niż jego pierwsza wesja z 1973 roku. Uwzględnia różne zagadnienia związane z oświatą i wychowaniem takie^ jak:
- systemy szkolne,
- polityka szkolna,
- instytucje szkolne (podstawowe, średnie, wyższe),
- władze szkolne,
- uczniowie, studenci,
- badania pedagogiczne i informacja o nich,
- budownictwo szkolne,
- zarządzanie oświatą,
137