page0028

18

♦

zapamiętałością, do bałwochwalstwa wrócili. — Książę udawał, że się tego nie domyśla, póki prusacy siedzieli cicho płacąc daninę; ale gdy zaczęli napadać pograniczne kraje, a opłatę do skarbu wnosić przestali, powtórną przeciw nim zarządził wyprawę, do której należał tylko co przybyły z wojny krzyżowej brat jego Henryk książę sandomierski. Wiadomy powszechnie smutny tej wyprawy koniec. Prusacy będący przy polakach naprowadzili zdradą ich wojska na bagna, gdzie zasadzeni poganie wykłuli zatrutemi strzałami tych, co się z błot wydobyli. Między innemi poległ i książę Henryk.

Takich to sąsiadów miała Polska, a w szczególności Mazowsze od Północy. Przyległe im włości chcąc się od ich łupieztw zabezpieczyć, żyły z niemi przyjaźnie, a pograniczni panowie przyjmowali ich na zamkach swoich i ucztowali razem z niemi. Jednym z takich był kasztelan Wiski Bolesta.

Twierdzą, że między wspólnikami Bolesława Śmiałego, znajdował się jeden herbu Jastrzębiec, który oskarżony później o to przestępstwo uciekł do Mazowsza, a potomkowie jego przezwani zostali Bolescytami, jakoby wspólnikami