tpn w alpach i za alpami0501

VII.

INNAMORATA.

po tej wezuwiuszowćj wyprawie do Sorrento wróciłam, powiedziano mi, że jakiś ksiądz pytał po razy kilka o mnie, zostawił wizytowy bilet, i prosił żebym za powrotem widzićć się pozwoliła. Na bilecie było nazwisko Francesco di Lwa. Ja żadnego w Sorrento duchownego, a w całych Włoszech nikogo imienia tego nie znałam; domyślić się tóż nie mogłam zk₅d się o mnie dowiedział, i czego mógł żądać odemnie.

Następnego dnia zameldowano mi go; ja go przyjęłam, a on zaraz przystąpił do rzeczy.

Powiedział mi, że w Piano di Sorrento przebywa jedna pani chora, innamorata (zakochana), która mni" gdzieś już widziała, i pragnie bardzo jeszcze mnie widzieć; życie jej, mówi, od tego zależy; ale przyjść do mnie nie może, gdyż od kilku tygodni z łóżka nie wstaje.

To był główny jego interes. Drugie zaś miał do mnie jeszcze polecenie od pewnego pana, którego wizytową kartę mi pmniósł. Ten był cudzoziemiec należący do ambasady swego kraju; przepędzał zwykle lato z rodziną w Sorrento, a nie wiem zkąd uroiwszy sobie że ja muszę znać iamilią jego, chciał być u rnnie i zapoznać się.

Tę drugą okoliczność, bez najraniejszćj w gruncie wagi, cy-^ł,iję ci jedynie dla wskazania juk tam duchowni o wszystkićm