tpn w alpach i za alpami5001

93

List po zgonie Urbana (tego ukochanego sługi) do Vasarego pisany, najlepićj maluje usposobienie osierociał^ tć], niegdyś potężnej duszy.

— Kochany Jerzy!

„Trudno mi jest pisać, jednak spróbuję ci odpowiedzieć. Wiesz że mój Urban umarł. Bóg mi go odbierając wielką dał naukę; jestto dla mnie strata ogromna, nieskończona boleść. Póki on żył, życie mi jeszcze znośne było, umierając nauczył mię umierać; ja tćż oczekuję śmierci, nie z obawą, ale z upragnieniem, z rozkoszą.”

Dalćj jeszcze nad tą rozwodząc się stratą, temi kończy słowy:

„Biedny mój Urban, umierając nie miał innej troski jak tę, że mnie zostawia wpośród tego przewrotnego i nędznego świata. Ale już on zabrał z sobą większą część mego życia, a to co mi pozosłaie, samą jest ogromną boleścią!”

Polecam się twój pamięci

Michel-Agnolo Buonarotii.

Długą nakoniec trawiony gorączką, jak samotnie żył, tak podobnież i skończył, w Rzymie 17 lutego 1563 roku. Miał lat, bez dwóch tygodni, ośmdziesiąt dziewięć.

Chciał sobie na grób zrobto Matki Boskiej posąg, lecz go nie dokończył. Testament w kilku napisał słowach:

— „Ofiaruję duszę moję Bogu, ciało ziemi, a majątek najbliższym krewnym.”

Nic było zapewne człowieka, mniej skłonnego do miłosnych uczuć, jak Buunarolti. Wszystkie jego tak obrazy jak rzeźby tego dowodem. Nigdzie w nich nie ujrzysz tego wdzięku niewieściego, nic coby zdradzać mogło jego w duszy uczucie. Przypisują mu jednak kochankę; lecz ta daleko bardziej mym oczom na przyjaciółkę tylko wygląda.

W początku XVI wieku, za medycejskich czasów, pełno było we Włoszech uczonych kobiet i literackich salonów Wpośród nich celowała piękna Wiktorya CoJonna, małżonka margrabi Pe-schiera, którćj portret możesz wgaleryi pałacu Colonna w Rzymie zobaczyć. Nietylko swemi poezyami, ale, co rzadziej naów-czas bywało, debremi odznaczała się obyczajami. Po śmierci męża,