page0334

ogniwo pośrednie między małpą a białą rasą europejską. Atoli nowsi badacze, jak Livingstone i Stanley, a przedewszystkiem katoliccy misyonarze stanowczo kłam zadali tym wieściom oszczerczym. Dla wykazania, że Murzyni mają wiarę w życie pośmiertne, przejdziemy kilka ich szczepów.

I tak: Mandingowie w Senegalu, lubo część ich przyjęła koran, oddają cześć boską wężowi, zwłaszcza w świątyni Mas sanale; wąż ten zwie się Adhula-Dhajano. Wierzą atoli w wędrówkę dusz i są przekonani, że w innych krajach powtórnie na świat przyjdą. Stąd się tłómaczy ich kult dla zmarłych.

Dinkasom, najliczniejszemu szczepowi nad Białym Nilem, odmawiają niektórzy podróżnicy wiary w życie pośmiertne. Atoli zaznaczają fakt, że z pewnym uroczystym nastrojem grzebią zmarłych, przyczem grabarze wkładają sobie w uszy grudki ziemi, by nie słyszeć jęku nieboszczyków. Oczywiście nie miałoby to sensu, gdyby Dinkasowie wcale nie mieli wiary w życie pośmiertne; a należy tę wiarę przy puszczać tem bardziej, że sąsiednie plemię: Schilluków, wierzy, że dusze zmarłych przebywają w bliskości żyjących ludzi i im towarzyszą ¹).

Według świadectwa podróżnika dra Holuba²), murzyni Marutse-Mabunda mają bardzo szczytne pojęcie o Bogu, zwanym Njambe, którego to imienia nie wymawiają, lecz je opisują, zwracając się ku niebu i wskazując ręką ku górze. Nie-tylko wierzą w życie pośmiertne, lecz, co dziwniejsze u ludu pogańskiego, są przekonani, że dusze zmarłych swem wstawiennictwem u Njamby, mogą od nich odwrócić nieszczęścia lub wyprosić jakie dobro.

Hottentoci (Koi-Koin, jak się sami nazywają), mają swe święte gaje, gdzie ich przodkowie doznali wielkich dobrodziejstw i gdzie żyjący mogą od nich podobnych doznać dobrodziejstw. Ilekroć Hottentoci przechodzą obok takiego miejsca, oddają cześć zmarłemu, który, według ich wiary, to miejsce

') Cathrein op. c. str. 516.

²) Dr. Hołub: „Sieben Jahre im Siidafrika", 1881.

http://rcin.org.pl