page0338

328 S. mCKSTKIN.

25. AHHescKiii A. Taó-iaij&i ^orapneMOBt BpoHCKaro. Ct.-IleTepóyprB. (Tablice logarytmów Wrońskiego). Petersburg 1844, 8-vo, str. 56, sześć tablic.

Na Btr. 1—45 podany opis , na str. 47 — 56 teorya tablic według „Canons de logarithmes^u z r. 1827.

26.    Libelt K. Filozofia i krytyka, tom I. Wydanie I. Poznań 1845, str. 196—221, wydanie II, tamże 1874, str. 164— 193.

Zawiera streszczenie zasad filozofii Wrońskiego.

Porówn. Część I, str. 178.

27.    Un million de faits, Paryż, wydanie 4-te, 1846.

Zawiera kanon logarytmów czterocyfrowych (Nr. 1) Wrońskiego.

28.    Augć L. A guelles conditions la republigue (on une monarchie) est possible comme nouveau et dernier gouvemement de la France ? 1850.

29.    Augć L. La solntion donnee par le Prósident de la Republigue aux sinistres complications politigues ... a rant le 2 dćcembre 1851, peut eUe etre considerće comme definitive? Janvier 1852.

30.    Constant A. Dziewięć artykułów w „Messager Parisien^u 1852.

Patrz Część I, str. 176.

31.    Mazurkowski. Zasady Geometryi. Warszawa 1852, 2 części.

W części I-ej tego dzieła na str. 197 czytamy, że „dopiero Jan Bemoulli, Euler a wreszcie Wroński, wykryli różne wyrażenia liczby tz w kształcie skończonym, z których wypływa, że liczba iz jest natury całkiem przestępnej, tak iż ani pierwiastkiem, ani połączeniem pierwiastków wyrazić się nie może^u. Mowa tu o wzorze Wrońskiego, przytoczonym w niniejszej książce Cześć I-a, str. 60. Tak utrzymywał sam Wrońsk¹, lecz, jak wiadomo, przestępnoać liczby została udowodniona dopiero w czasach najnowszych (Lindemann, 1882, Hilbert, Hurwitz, Gordan w 1894, patrz „Prace mat.-fiz. V, str. 1-12).

32.    Ostrowski J. B. Hoene Wroński. Przedruk z Przeglądu Poznańskiego. W Poznaniu, w komisie księgarni J. K. Źupańskiego, 1852, 8vo, str. 90.

Treść podaliśmy w Części I, na str. 209.

33.    Conversations-Lexicon Brockłiausa. Wydanie dziesiąte 8-vo. Leipzig 1851—53.

Zawiera artykuł o Hoene Wrońskim.

http://rcin.org.pl