page0332

328

nożami w górę, wołali wielkim głosem: „Gejgejte, begajte Pikole“¹).

Ludy wyznające wiarę Mahometa, wierzą w życie wieczne, choć ich niebo napełnione odaliskami, jest tak zmysłowe, że sie prawie u żadnego innego narodu tego nie napotyka. Koran, ich księga święta, w surze XXXVII. wyraźnie mówi o zmartwychwstaniu ciał, sądzie, karze lub nagrodzie wiecznej. Ponieważ Koran zawiera mnóstwo rzeczy z Biblii i Ewangelii, stąd przekonania religijne Mahometan prawdziwe, zmieszane są z fałszywemi.

Podróżni, w rodzaju darwinisty Johna Lubbocka, odmawiali ludom australskim wszelkiej wiary w Boga i życie pozagrobowe. Dziś już podobne tumanienie opinii niemożliwe. „Ze zgodnych świadectw mnóstwa podróżników — pisze Tylor²) — wiemy obecnie, że tubylcy Australii, już za czasów odkrycia, posiadali żywą wiarę w dusze, demony i bóstwa, i takimi zawsze pozostali"; a fakt to tem większej wagi, że o jakiejś kulturze u nich nie było mowy. Stąd słusznie zauważa dr. Wilhelm Schneider ³): „In einer Umgebung, in der nichts besten-dig ist ais der Wechsel... dem Sensenmann zum Trotz, der nach Willkiir seine Opfer aus den Reihen der Mitlebenden holt, auf ein Fortleben hoften, wie sollte dies dem Wilden, der nicht zu speculiren pflegt, in den Sinn kommen, wenn nicht der Zug nach einer besseren Welt ihm angeboren, die Hoffnung darauf ihm in den Schoss gelegt ware?^u

Na północ od Nowej Kaledonii, jest mała grupa wysp, zwanych „Belep^u, a zamieszkałych przez Papuanów. O. Lambert, misyonarz, który wiele lat strawił wśród nich, twierdzi, że według ich wiary: „zaledwie dusze opuściły ciało, wracają się na drogę do Tsiabulum, kraju Daibota. Losem dobrych

*) Patrz: „Encyklopedya powszechna", Warszawa, 1865, t. 25, str. 936.

²)    Tylor: „Anfange der Cultur" I, 413, Leipzig, 1873.

³)    „Die australischen Eingeborenen", Frankfurt, 1883.

http://rcin.org.pl