page0364

356

Sękowski

W skutek tego ogłoszenia zebrano kilkaset rubli, z tych sam kanclerz Ru-miancow ofiarował 300; w końcu więc 1819 roku odjechał Sękowski do Konstantynopola, gdzie dawszy się poznać w poselstwie cesarsko-rossyjskiem, otrzymał nominacyję na urzędnika ministeryjum spraw zagranicznych, z przeznaczeniem na dragomana missyi, z pozwoleniem odbywania dalszej podróży. Zwiedził przeto Małą Azyję, Archipelag, Syryję, Egipt i Nubiję, w końcu zaś 1821 r., z powodu zerwania pokoju pomiędzy Turcyjf a Rossyją, powrócił do swego urzędu przy missyi znajdującej się już w Petersburgu. Tu w Marcu 1822 r. był wezwany na professora języków i literatury wschodniej do Wilna, lecz otrzymawszy jednocześnie tęź samą katedrę w'uniwersytecie petersbnrgskim, z pozostawieniem przy departamencie azyjatyckim ministeryjum spraw zagranicznych, osiadł w tej stolicy. Odtąd gorliwie pracując nad nauką języków chińskiego, mongolskiego, mandżurskiego, tybetańskiego, sanskryc-kiego i innych, rozpoczął różnorodne badania, których owocem było wydane najprzód dzieło w języku polskim, odkrywające nieznane przedtem źródła do historyi polskiej i prostujące wiele faktów z krytyczno-satyryczną ujmą dziejopisarzy polskich. Podobneź mnteryjały zebrał i do historyi rossyjskiej, później w rozmaitych czasopismach drukowane. Następnie wydał w języku francuz-kim głośną z dowcipu i złośliwości krytykę pracy niemieckiego oryjentalisty, Hammera, oraz dodatek do historyi Hunów, Turków i Mongołów, przez uczonych nader pochlebnie przyjęty, a dotąd szacowany. Od 1828 do 1833 r. był członkiem Komitetu Cenzury petersburgskiej, od 1830 do 1833 po A. Rogalskim redagował czasopismo polskie humorystyczne p. t. Bałamut. Poczem wyłącznie oddawszy się literaturze rossyjskiej stanął niebawem na czele pisarzy, odznaczając się wszechstronnemi wiadomościami, żywą fantazyją, dowcipem i lekkością stylu. Od 1833 r. prawie całą swoją działalność poświęcił założonemu wtedy miesięcznemu czasopismu, p. n. Biblioteka do czytania, które przez lat kilkanaście redagując, w niem we wszystkich gałęziach nauk i literatury i nad wszystkimi potęgą swego pióra górował, czyto we własnych oryginalnych utworach, czyli też w zręcznych naśladowaniach lub tłomacze-niach z rożnych obcych języków. Mianowicie zaś wielki miały rozgłos jego krytyki, rozbiory pisarzy rossyjskich i rozprawy filozoficzne, historyczne i filologiczne, tudzież powieści i podróże fantastyczne pod pseudonimem Barona Brambeuśa ogłaszane, w których rozwinął niepospolity talent, dowcip i humor, zyskawszy wielu zwolenników i naśladowców. Nowości atoli wprowadzane przez niego do języka, tudzież satyryczno sarkastyczne poglądy ściągnęły nań podobne jak w polskim piśmiennictwie zarzuty. W roku 1847 wysłużywszy praw*em przepisane lata, otrzymał emeryturę i uwolnienie ze służby, z tytułem zasłużonego professora Nie przestał być jednak czynnym w literaturze rossyjskiej. Skreślił plan Słownika encyklopedycznego, który od r. 1838 sam redag*ow^rał i własnym kosztem wydawał, pisując do niego mnóstwo artykułów. Niemniejszy brał udział przy redakcyi Biblijotełd wojskowej i w różnych Noworocznikach, w dziele Stu literatów rossyjskich i w. i. W ostatnich dwóch latach pisał feljetony do dziennika Syn ojczyzny. Umarł w Petersburgu 16 Marca 1858 r. - Prace Sękowskiego są bardzo liczne, chociaż po większej części po rozmaitych pismach rozproszone. W języku polskim drukowane są: O zabawach i śpiewach nowożytnych Greków (w Tygodniku Wileńskim, t. 7 i 8). Obraz państwa ottomańskiego według dzieła d’Ohsonna (w Dziennik. Wileńsk. na r. 1819 t. I, II; na r. 1822 t H, III; na r. 1823 1.1 i 2). Dziennik podróży z Wilna przez Odessę do Konstantynom