page0402

394

Sidney

korzystania z ogólnej amnestyiip/zez 17 lat przebywał we Włoszech, wSzwaj-caryi i we Francyi. Na prośbę ojca jeg'o Karol II w 1677 udzielił mu pozwolenie powrotu. Ze zgorszeniem dworu Sidney 1678 r. wszedł do izby niższej i śmiałą swoją wymową przyczynił ministrom wiele kłopotów. Reakcyja, której dwór dał się unieść za powództwem księcia Yorku (późniejszego Jakóba II), sprawiła, że nakoniec 1681 lord Russell i książę Monmouth zawarli tajemny związek, do którego i Sidney przystąpił. Zamierzono w razie śmierci Karola II, wszystkiemi siłami przeszkadzać wstąpieniu na tron księcia Yorku. Bez wiedzy przewódzców i niższa klassa zaufanych zawarła także między sobą inny rodzaj sprzysiężenia, które przedewszystkiem postanowiło zamordować króla. Wykrycie i krwawe ukaranie tego ostatniego spisku (Rye-house-plot,) doprowadziło do wyicrycia pierwszego, którego sprawców oprócz Monmouha do HoJlandyi zbiegłego, również uwieziono. Chociaż prawo w^rymagało dwóch świadków, jednak Russell na zeznanie wapółobwinionego lorda Howard został najpierwej stracony. W papierach Sidneja znaleziono rekopism, w którym on wykładał pamflet niejakiego Filmera o bozkości królewskiej władzy. Aby zapełnić brak drugiego świadka, najwyższy sędzia Jeffreys użył pomocy tego rekopismu i dowodził, że autor musi być zdrajca majestatu. Sidney oskarżony przez sąd przysięgłych, podał memoryjał do króla, w którym bronił się. Ale Karol II niewzruszonym był dla republikanina, a Sidney dnia 7 Grudnia 1683 r. musiał wstąpić na rusztowanie. Stracenie Russell’a i Sidney’a było rzeczą równie nieprawą jak nierozsądną, i uważano je zawsze za jedne z najkrwawszych plam panowania Karola II. Gdy Wilhelm III po rewolucyi z 1688 r. wystąpił na tron, kazał skasować wyroki i przywrócić cześć straconym. Hollis wydał Di-srourses Sidney’a w raz z przesłuchaniem, apologiją i wielu listami, (Londyn, 1772); Collin przygotował zbiór rękopismów^r Sidney’a, a nakoniec Blencowe ogłosił: Sidney-papers (Londyn, r. 1825). Porównaj Grey, Secrel hisfory of the Rye-house-plot and. of komnouthis rebelUon (Londyn, 1754 r.)

Sidney (Sir Filip), jeden z pierwszych znakomitych prozaików angielskich, ur. 1554 r. w Penshurst w hrabstwie Kent, uczył się w^r obu uniwersytetach angielskich, a później przez lat trzy podróżował po stałym lądzie. Wróciwszy w' 1575 r. do Anglii był ozdobą dworu i ulubieńcem królowej Elżbiety. Z przyczyny sporu z hrabią Oxford, musiał w 1578 r. udać się do wiejskiej majętności szwagra swojego, hrabiego Pembroke Wilton w Wiltshire, gdzie dla przyjemności siostry napisał romans pasterski Arcadia, dzieło niewykończone, które dopiero po jego śmierci wyszło z druku. Następnie napisał Defense of poesyo drugie i najlepsze swoje dzieło, znakomite stylem i treścią. W r. 1582 Sidney wrócił znow^ru na dwór. Królowa mianowała go później gubernatorem w Vies-singen. Pod wodzą stryja swojego, hr. Leicester, walczył mężnie przeciw hiszpanom, ale w^r bitwie pod Zupthen we Wrześniu 1586 był śmiertelnie ranny, i umarł 19 Października 1586. Jega Arcadia przy pierwszem pojawieniu, się bardzo się podobała i w ciągu 20 lat doczekała się ośmiu w^fydań; pod względem stylu, tern jest ważniejszą, że współcześni mu i następcy na niej się kształcili. Jako poeta, Sidney nie jest znakomity; najlepsze jednak są jego sonety. Dzieła jego wyszły w^f trzech tomach (Londyn, 1725 r.); Miscella ne-ousworhs, wydał Grey (Oxf. 1829). Porównaj Zouch, Metnoirs of the life and wrttings of sir Phil. Sidney. (Londyn, 1808 r.)

Sidney albo Sydney, także Sidney-Coce zwana, stolica kolonii angielskiej w Nowej południowej Wallii, na południowo-zachodnim wybrzeżu stałegoJądu Australii, nad Sidney-Cove i Darlings-Cove, dwoma przecięciami zatoki portowej