page0431

427

Z drugiej strony ślimaki bardzo blizko spokrewnione tworzą swoje domki wapienne jak najodmienniejsze; jedne budują skorupy bardzo rozwinięte, inne tylko szczątkowe, a jeszcze inne żadnych nie tworzą« ^J).

O rybojaszczurach wykazał Fraas *), że ich gatunki rozmaite zgadzają się z gadami lądowymi pod względem anatomicznym i fizyologicznym, a różnią się od nich tylko co do tych narządów, które rybojaszczurom umożliwiały życie w wodzie.

W końcu co do przodków konia³) w^rykazał Weithofer⁴), że z owego szeregu należy wyeliminować Hippariona, bo różni się on za nadto swą budową od naszego konia; to samo radzi Waagen uczynić z Mesohippusem z okresu dolnego rniocenu. Co do innych przodków naszego konia zarzuca Fleischmann temu rodowodowi, iż rodzaje dzisiejszych gatunków konia znajdowały się w pokładach górnego rniocenu w Indyach wschodnich oraz w górnym pliocenie Włoch i Algieru wspólnie z przedstawicielami rzekomych przodków naszego konia. Fleischmann podnosi i tę okoliczność, że nazwy: Orohippus, Miohippus, Me-sohippus itd. są nazwani rodzajowemi, nie zaś gatunkowemi, służącemi do oznaczenia gatunków ściśle określonych; zresztą wobec Taktu, że nie znaleziono szkieletów dobrze zachowanych, nie jest wiadomem, jakie różnice morfologiczne zachodziły u owych antenatów rzekomych konia dzisiejszego. Sama analogia w budowie pewnej części kończyn kostnych nie może przecież rozstrzygać o tożsamości typu; inaczej trzebaby 2 gatunki leniwców z połud. Ameryki, a to: EJradypus tridactylus, mającego 2 palce i 9 kręgów szyjowych, oraz Cdioloepus di-dactylus, mającego 2 palce rylcowe a tylko 7 kręgów w szyi, zaliczyć do jednego rodzaju wspólnego: Choloepus, gdy tymczasem zoologia nie uznaje żadnego powinowactwa między tymi gatunkami⁵).

‘) Por. Ern. Haeckel: Systoinatische Phylogenie. 2. T. Berlin 1896, sLr. 514 oraz 511.

²) Por. Wiirtemberg: Jahreshefte 1892, str. 22 nastp.; 189:1, sir. XXXIX nastp.; 1894, str. 403 nastp.

^s) Fleischmann nazwał złośliwie całą tę sprawę o przodków konia: Das Paradepferd des Darwinismus.

*) A. Weithofer: Beitrage zur Kenntnis der Fauna von Pikermi. Beitrage zur Palaeontologie Oester. Urigarns Bd. II 1888, str. 273—280.

⁵) Por A. Fleischmann: Descendenztheorie. Leipzig 1901, str. 78.

http://rcin.org.pl