page0620

Ryszard

SIS

na tronie jerozolimskim; lecz gdy tenże wkrótce został zamordowanym, Ryszard oddał koronę siostrzeńcowi swemu Henrykowi hrabiemu Szampanii, usunięty zaś współubiegający się Lusignan otrzymał w wynagrodzeniu wyspę Cypr. Oburzony tern postępowaniem król francuzki szerzył w Europie pogłoski jakoby Ryszard był sprawcą morderstwa dokonanego na osobie Montferrata i przedsięwziął przysposobienia do zajęcia posiadłości francuzkich i angielskich nienawistnego przeciwnika. Okoliczność ta, jakoteź niedostatek zasobów i niekorzystne wiadomości z Anglii, znagliły Ryszarda do szybkiego powrotu: w r. 1192 udał się przeto z Ptolemaidy do Korfu, zamierzając podróżować w'sukni pielgrzyma przez Włochy i Niemcy. Ale rzucony przez burzę na brzegi austryjackie pod Aąuileją, przebywając kraj należący do księcia austry-jackiego Leopolda VI, którego dotkliwie obraził pod murami Ptolemaidy, został na rozkaz tegoż schwytany i w warowni Diirrenstein uwięziony. Cesarz Henryk VI zniewolił księcia Leopolda, za przyrzeczone wynagrodzenie 60,000 mark, do wydania sobie więźnia, a zatrzymawszy go dłużej niż przez rok pod ścisłą strażą, w Moguncyi i w Worms, mimo wstawienia się angielskich stanów i papieża Celestyna III, stawił go w Hagenau przed zgrómadzeniem książąt rzeszy niemieckiej, oskarżając go o zamordowanie Montferrata, związki z Tankredem i znieważenie narodu niemieckiego. Ryszard bronił się przeciw tym zarzutom z powodzeniem, a że cesarzowi chodziło głównie o znaczny okup, Ryszard zobowiązał się wypłacić 150,000 mark, której to sumy wkrótce dwie trzecie części z wielkim trudem z Anglii ściągnięto. W r. 1194 otrzymał wreszcie wolność. Podanie jakoby go miał oswobodzić jego wierny sługa Blondel jest bezzasadne. Również nieudowodnionem jest zdanie, iżby Ryszard okupił swą wolność przez uznanie się lennikiem cesarskim. Po czteroletmem oddaleniu z kraju Ryszard wylądował w porcie Sandwich i został przez Anglików z uniesieniem przyjęty. Tymczasem biskup Longchamp wygnany przez możnowładzców angielskich z powodu swych obmierzłych rządów, połączył się z Filipem II przeciw Ryszardowi; do tego przymierza przystąpił także brat Ryszarda, książę Jan Bez-ziemi, obiecując oddać królowi francuzkiemu Nor-mandyję jeżeli za jego pomocą osiągnie koronę angielską. Ryszard pa powrocie koronował się powtórnie w Winchester 1194 r., potem przeprawiwszy się do Francyi, zniewolił wkrótce brata swego do pojednania się i poraził Francuzów w pobliżu Vendóme. Zacięta wojna trwała przez kilka lat, aż nakoniec papież na początku 1199 roku, nakłonił obu monarchów do zawieszenia broni na lat pięć. W tymże jeszcze roku Ryszard przy oblężeniu zamku Limoges, należącego do Vidomara de Limoges, lennika korony angielskiej, który mu nie chciał wydać znalezionego przez siebie skarbu, ugodzony strzałą w ramię, wkrótce z tej rany umarł. Jego nie u miarkowana żądza walki, ubieganie się za przygodami i głośnemi czynami, w ogóle jego rycerskie dążności wywierały nader niekorzystny wpływ na dobrobyt i rozwój narodu angielskiego; jednakże lud uwielbiał go jako bohatera, a poezyja rycerska uświetniła jego pamięć, przyznając mu przymioty pełne blasku, jakich historyja mu odmawia. Po nim nastąpił na tron angielski brat jego Jan Bez-ziemi. — Ryszard II, król angielski, urodzony 1366 r., panował od 1377—1399 r., był synem Edwarda zwanego Czarnym księciem, a wnukiem Edwarda III, po którego omierci wstąpił na tron w 11 roku wieku swego. W czasie małoletności króla objęli rządy państwa stryjowie jego, książęta Lancaster, York i Glocester. Uporczywa, lubo bezskuteczna wojna z Francyją, i rozrzutność dworu spowodowały w r. 1380 nader uciążliwe dla niższych klass ludności opodatkowanie. Obu-'