page0038

30

Regnier — Regularni later. kanon.

Regnier (Mikołaj), doktor medycyny i chirurgii, radca i professor przy uniwersytecie i instytucie położniczym w Wilnie, rodem z Sara w Lotaryngii; medycyny uczył się w Paryżu, sprowadzony do Polski przez biskupa Massalskiego, był nadwornym lekarzem królewskim i pierwszym sztabowym lekarzem korpusu litewskiego. W r. 1775 przeznaczył go Massalski, jako prezes komissyi edukacyjnej, na professora do założyć się mającej katedry anatomii i chirurgii przy akademii wileńskiej. Lecz kiedy mu te dwie posady były za uciążliwe, pojechał do Paryża i przywiózł dra Jakóba Jłrioleta r. 1777 na prosektora i okaziciela anatomii, on zaś sam był professorem chirurgii i anatomii przy uniwersytecie. Umarł w Wilnie 1800 r. Wydał z druku: De asphyxia neonatorum (Królewiec, 1789, w 4-ee). — Regnier (Anicety), doktor medycyny, współczesny, syn poprzedzającego. Lekarz wolno praktykujący w Wilnie, a latem w Druskienikaeh, którego wody mineralne wielokrotnie opisywał i drukował w G Ady nie Wolfganga 1841 r., zeszyt 8, w Tygodniku pctersburgskim na r. 1841 i Kuryjerze litewskim. Zajmował się nadto historyją litewską i bibli-jografiją, w których to przedmiotach drukował między innemi rozprawę, pod tytułem: Postrzeżenia nad. krytyką historyi litewskiej, w Biblijotece warszawskiej', 1842, tom 2-gi* a Rozmaitości bibliograficzne umieszczał w Tygodniku petcrsburgshim na r. 1844.    F. .U. S

Regres (z łacińskiego: regressus, krok wsteczny), żądanie zwrotu szkody lub utraconej korzyści od osoby, która obowiązaną jest zaspokoić takowe, jeżeli od innych, bezpośrednich dłużników, nie można sobie tych strat wynagrodzić.

Regulamin, Regulament, zbiór reguł czyli przepisów w- jakim przedmiocie. U nas głównie wyraz ten oznaczał albo urządzenie szkoły wojskowej, lub też nauczał musztry i obrotów' tak jazdy jak piechoty. Pod tym tytułem wychodziły dzieła wojskowe.    K 117. W.

Regularni kanonicy. Od potowy XI wieku, rozróżniano kanoników' regularnych, cęnonmi reguł ar es, od kanoników świeckich, canonici saeculares. Kanonicy regularni trzymali się zwykle reguły ś. Augustyna, żyli razem przy kościołach katedralnych i ślubowali ubóstwo. Szczególniej sprzyjały instytucyi kanoników regularnych statuta Amalryka w^r Metz, zatwierdzone przez sobór akwisgrański r. 816 i zaprowadzeni byli nietylko przy katedrach, ale i przy większych kościołach wiejskich, które otrzymały nazwisko kollegijat. W X w ie-ku instytucyja ta ostygać zaczęła. — Regularne kanoniczki, zowią się żyjące pod regułą zakonną i zobowiązane ślubami zakonnemi.    L. R.

Regularni lateraneńscy kanonicy. Cesarz Konstantyn Wielki darował papieżowi świętemu Sylwestrowi pałac, wybudowany przez senatora rzymskiego Plaucyjusza Laterana i dla tego nazywany Lateraneńskim. Konstantyn rozkazał przy tym pałacu wystawić wspaniały kościół, od obrazu ś. Jana Chrzciciela, znajdującego się nad chrzcielnicą, zwany kościołem ś. Jana Lateraneń-skiego. S. Leon papież zaprowadził przy tym kościele kanoników, żyjących pod regułą ś. Augustyna, w miejsce których Alexander II osadził tu kanoników zgromadzenia ś. Frygidyjona z Lukki r. 1061, którzy utworzyli kongregacyję kanoników regularnych lateraneńskich, samem tylko imieniem od frygidyjskiej różniącą się. Ubiór tych zakonników za klasztorem jest: biała spodnia suknia i czarny palendran; strój zaś dzienny sutanna biała i pół rokiecia na paskach. Kanonicy lateraneńscy mieli klasztory w Czechach, Morawii i Polsce, w tej ostatniej w Krakowie, Kraśniku, Czerwińsku, Wilnie, Słoniniie, Dychowie, Ozieranach. Kanonicy regularni w Anglii zwali się Czarni, wprowadzeni da Glocester koło r. 1109, istnieli jeszcze w początkach XVI wieku. L. R.