page0040

32    Regulator — Regulus

rozumiemy zbieracz powietrza, w którym toź powierzę w stanie zgęszczonym pozostaje i następnie powoli z prędkością jednostajną przez rurę przechodzi. W niektórych warsztatach tkackich regulatorem nazywają przyrząd mechaniczny, służący do ułożenia nici osnowy w jednakowych między sobą odległościach.

Regulatorowie, stowarzyszenie w Stanie Arkansas, w Ameryce północnej, założone 1839 r., celem zapobieżenia bezprawiom wynikłym w tej odległej i mało zamieszkałej części unii, mianowicie kradzieżom koni, które liczne posiadaczom ztąd wyrządzały szkody. Regulatorowie postępowali według doraźnego prawa, zwanego lynch, to jest bez wielkich ceremonii wieszali lub rozstrzeliwali winowajców. Oczywiście nieraz niewinny cierpieć musiał za winnego, w ogóle jednak regulatorowie dopięli swego celu, bo złodzieje uciekli po większej części do okręgów' indyjskich i do Texas.    F. H. L.

Regulski (Jan}, znakomity medalier polski i rzeźbiarz na twardych kamieniach. Urodził się w r. 1760 we wsi Marcinowie w ^Lubelskiem. Od najmłodszych lat okazując niepospolite zdolności do rysunku i wyrobów rzeźbiarskich scyzorykiem i igiełką z kości, zwrócił na siebie uwagę dwóch światłych mężów' Ignacego i Stanisława Potockich, którzy wzięli go w opiekę, łożyli koszt na wychowanie i dalsze w sztukach pięknych wykształcenie. Po ukończeniu nauk szkolnych w kraju, wysłany do Włoch, kilka lat tam przebywał i u najznakomitszych rzeźbiarzy pracował, wydoskonaliwszy się szczególnie w rzeźbie na kamieniach i medalierstwie. W r. 1788 powrócił do kraju, przyjęty jak naj-chlubniej przez króla, który go zaraz w poczet swych dworzan zamieścił. Niepospolity talent zjednał mu wkrótce imię i wzietośc, odtąd też pracował wiele i wykonał wizerunki króla, jego rodziny i mnóstw o znakomitych osób, wklęsło rzniętych na onyxie, chalcedonie i t. p. kamieniach, tudzież kilka ślicznych medali, które w historyi tej sztuki w^r Polsce są jedyną i najcelniejszą ozdobą. W r. 1792 król mianował go inspektorem mennicy warszawskiej, którą zarządzał do upadku Rzeczypospolitej. W r. 1796 wezwany przez króla pruskiego do Berlina, miał sobie poruczony dozór tamecznego magazynu antyków, a w celu postawienia tegoż na odpowiedniej stopie, wysłany został do Włoch dla zakupienia arcydzieł sztuki; lecz gdy za powrotem król już nie żył a układy zawarte nie przyszły do skutku, wrócił do Warszawy i tu umarł w r. 1807. Dzieła artystyczne Regulskiego wyliczył E. Rastawiecki w Biblijolcce warszawskiej na r. 1848, tom II, str. 270. — Regulski (Stanisław), syn poprzedzającego, wierszopis, urodził sic w Warszawie 1791 r. Po ukończeniu nauk w liceum warszawskiem, przykładał się z zapałem do literatury i poezyi, pisał i przekładał sztuki dramatyczne, które często grywane były na teatrze. Lecz utrata wzroku w samym kwiecie wieku, położyła tamę dalszym jego pracom. Umarł w Warszawie 1831 r. Niektóre jego drobne poezyje drukowane były w Pamiętniku warszawskim, tłómaczenia zaś grywane szczególnie udatne były Me-ropa, tragedyja Woltera i Mackbelh Szekspira.    F. M. S.

RegfllUS (Marcus Atilius). Rzymianin z rodu Plebejów niezamożny jak Curius a przedtem Cincinnatus, ale sławny poświeceniem się dla ojczyzny, za czasów swego pierwszego konsulatu 267 r. przed Chr. podbił Falentynów w południowo wschodnich Włoszech. W r. 256, dziewiątym pierwszej wojny punickiej wybrany znowu na konsula z Luciusem Manliusem Vulso, miał sobie polecone przeniesienie wojny do Afryki. Pod Ecnomus na wybrzeżach Sycylii, mając na 330 okrętach, 140,000 wojska zwycięzko stoczyli bi*wę, jedną z najzakomitszych morskich w starożytności, z Kartagińczykami mającemi 150,000 wojska na 350 okrętach, bez przeszkody wylądowali w Afryce i zdoby-