page0773

page0773



765


Saavedra — Saba

Podczas pobytu w Neapolu napisał Historia de la sublemcion de Napoles (2 tomy; 1848).    F. H. L.

Saavedra y Farardo (Diego), pisarz i maź stanu hiszpański, ur 1584 r. w Algezarez, zostawszy doktorem prawa w Salamance, udał się jako sekretarz poselstwa do Rzymu i posłował następnie przy kilku dworach, ostatnio przy cesarzach niemieckich. Umarł 1648 roku w Madrycie, będąc członkiem najwyższej rady Indyjskiej. Z pism jego zasługuje na wspomnienie: Empre-sas (1640), La corona gotica, castellana y austriaea, La republica literaria, Las locuras de Europa i inne. Zebrane dzieła jego wyszły r. 1688 w Antwerpii. Czystością, siłą i wykwintnością stylu, Saavedra y Farardo zajmuje jedno z najcelniejszych miejsc pomiędzy prozaikami Hiszpanii. F. //. L.

Saba albo Seba, imię najstarszego syna Chus, oraz narodów i krain, które starożytni oznaczają imieniem Meroe. Biblija bierze za jedno Sabę z Egiptem i z Etyopiją, wskazując tem prowincyję szczególną (Izajasz, 45, 14). Mówi, że mieszkańcy Saby (Sabami) byli mężowie wysocy, a kraj ich był najbogatszy i najszczęśliwszy w świecie. Szczegóły te zupełnie są zgodne z wiadomościami o Meroe, i o mieszkańcach Egiptu w ogólności. Meroe, kraina urodzajna, przecięta górami, położona między Nilem i Albarah (Astaboras), należąca do Nubii teraźniejszej, odpowiada powiatom Damer, Chendi i Halfay, nie zaś Sennar, który leży za daleko na południe, między Nilem wschodnim a Nilem zachodnim (Nil biały), była państwem teokratycznem, cywilizacyi nader starożytnej i bardzo handlowa. Etyjopowie twierdzili, jak mówi Dyodor, że Egipcyjanie byli osadą założoną przez nich, co potwierdzać zdają się niektóre gruppy figur w świątyniach górnego Egiptu. Między temi figurami jedne są czerwone, drugie czarne. Jedne i drugie noszą ubiory egipskie i ozdoby kapłańskie. Czarni oddają czerwonym narzędzia i godła czynności kapłańskich. Czarni, według powszechnego zdania, oznaczają Etyjopów, czerwoni Egipcy-jan; wszyscy wyobrażają podania o zwyczajach religijnych, gdyż to jest spólne w świecie starożytnym, całej cywilizacyi. W innych obrazach figury czarne przedstawiają ojców, czerwone synów. Wyliczenie ludów przez Mojżesza mieści już Sabę, miedzy synami Chus, brat zaś jego nazywa się Mezraim (Egipt), a co wspomina tylko Mojżesz, pomniki obu krajów uwalniają od wszelkiej wątpliwości. Prawdziwa Etyjopija (dolna Nubija), rozciąga się od Assuan, ku południowi, aż do Solib. W odległości przeszło 2 stopni szerokości zaczyna się Saba, albo starożytne królestwo Meroe. Etyjopija i Saba mieszczą wiele pomników, z których żaden nie poświadcza odległej cywilizacyi. Niezliczone szczątki świątyń i rzeźb w dolnej Nubii wszystkie należą do najpiękniejszego, najwyższego i najprostszego stylu sztuki egipskiej, kiedy pomniki Nubii górnej oczewiście pochodzą z czasów późniejszych. Liczne postaci kobiet, wyobrażające królowe, przy spełnianiu obrzędów religijnych i dowództwie wojskiem, nie pozwalają wątpić, że te wszystkie pomniki należą do czasu królowych ety-jopskich, które nos’ły ogólne nazwisko Kandake (Dzieje apost., 8, 27), a panowanie ich trwało od Alexandra Wielkiego do roku 400 po nar. Chr. Cywi-lizacyja atoli Saby, sięga względnie głębokiej starożytności. Plinijusz powiada, że Meroe, za czasu swojej pomyślności, było państwem nader potężnem, i że jego organizacyja hierarchiczna pierwotna, utrzymała się aż do epoki macedońskiej. Józef Zydowin mówi, że Saba było starożytne nazwisko Meroe; ślad tego zachował się w Sabai, bardzo wielkićm mieście. Mniemano dopatrywać położenia starożytnej stolicy Meroe, niedaleko Chendy (o 2 mile na północo-wschód), w zwaliskach wielkiej liczby wysokich piramid, których liczą 43


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
espo3 </head> <BODY bgcolor- #COCOCO"> <p><B>Origino kaj gisnuna histor
page0353 345Sewerus — Sewilla tiusa i Clerieusa (2 tomy, Lipsk, 1799) i de Prat?a (3 tomy, Werona, 1
monumentahistor00storgoog85 9 HISTORIA DE ANTIUOITATE BEGOM NOBWAG1KNSIUM. insuła, id est Britannia
monumentahistor00storgoog87 11 HISTORIA DE ANTIQCITATE REGOM NORWAGIEN8IUM. consilio prsedicti regi
monumentahistor00storgoog91 Historia de anTiguiT ate regitm norwagiensiom.    i 6 Ca
monumentahistor00storgoog93 HISTORIA DE ANTHHJiTATE REOTIM NOEWAOIENSnJM. n regi, Bi eum ad ehristi
monumentahistor00storgoog99 23 HISTORIA DE ANTKłUITATE REGOM NORWAGIENSIUM. eum fuisse provectiori8
monumentahistor00storgoog13 37 HISTORIA DE ARTUJUITATE BĘSIO! NORWAGUŁNSIUM. mundum per etraarmenem
monumentahistor00storgoog21 HISTORIA DE ANTK2UITATE KEOITM NORWAGIENSIUM. 45 simuląue bod ferentes
monumentahistor00storgoog33 HISTORIA DE ANTKJUITATE BBGDH NORWAGIENSIUM. 57 tus Normannorum aave» p
monumentahistor00storgoog41 HISTORIA DE ANTIQUITATE RECKIM NORWAOIENSItTM. 65 regni sterni prsecepi
REY Alain, Dictionnaire historiąue de la langue franęaise, Le Robert, 1992. RONSARD Pierre, Les odes
« Dans sa critiąue des historiens de la litterature nostradamique, J. Halbronn voudrait mettre en ev
Ćwiczenie XVI Pod koniec swego pobytu u dziadków napisałem kartkę pocztowa do rodziców. Kiedy wrócił
Sociologie de 1 enfance 2 Mariannę Gullestad interpretes a la lumiere des changements historiąues, d
772 COMPTES RENDUS 10 mćme symptoine de la nouvelle ćpoque ct surtout des frontićres historique

więcej podobnych podstron