page0353

345

Sewerus — Sewilla

tiusa i Clerieusa (2 tomy, Lipsk, 1799) i de Prat^?a (3 tomy, Werona, 1741). Sewerus napisał także Vitasancli Martini.

Seweryn (święty), opat, apostoł Noryków, żył w V wieitu. Ani ojczyzna, ani ród jego nie są wiadome. Pragnął aby w nim tylko apostoła znano. Głęboka jego pokora wzbudziła mysi, iż on ród znakomity tajemnicą pokrywał; a czystość mowy łacińskiej, jaką się zalecał, naprowadzała na domysł, iż był Rzymianinem. Od pierwszej młodości usłyszał głos boski, który go na pustynię pow^roływał. Przepędził zatem nie mało lat w pustyniach Wschodu, zkąd udał Sie do Europy, opowiadać słowo Boże ludom północnym, a zwłaszcza No-rykem, w okolicach Dunaju. Z potęgą uczynków i cudów, łączył potęgę słowa: na glos jego powstawał wszędzie wstręt do grzechu, duch pokuty, i wszystkie uczucia, jakie miłości chrześcijańskiej są owocem. Wiele miast żądało go mieć swym biskupem, i walczyło z sobą o pierwszeństwo, Święty mając odradzające się w sobie zamiłowanie życia samotnego, założył wiele klasztorów; w żadnym atoli stałego mieszkania nie obrał, lecz często przyszedłszy do jednego z nich, zamykał się w pustelniczym domku, kędy z Bogiem tylko obcował. Jadł codzień raz jeden, i to po zachodzie słońca, Wyjąwszy świąt uroczystych. Podwajał ostrości w' czasie postu, i naówczas jeden raz w tydzień jadał. Książęta, królowie przychodzili przerywać pokój jego samotności. Odoakr, król Herulów, ciągnąc na Włochy, nawiedził świętego Seweryna, którego cela tak była niską, ze gość stać w niej nie mógł. Pustelnik zwiastował mu, że Włochy wkrótce ulegną przed nim. Gdy się ta przepowiednia ziściła, Odoakr pisał do męża świętego, obowiązując się to wszystko uczynić, czegoby tylko on żądał. Seweryn prosił o łaskę dla niektórych wygnańców'. Umarł r. 482. W sześć lat potem, jego uczniowie przymuszeni ratować się ucieczką przed okrucieństwy barbarzyńców, zabrali z sobą ciało swego ojca do klasztoru Lucullano pod Neapolem, zkąd 910 przeniesiono je do samego Neapolu, i złożono w klasztorze benedyktynów, który' wziął jego nazwisko. Kościół obchodzi pamiątkę świętego Seweryna w dniu 8 Stycznia.    L. H.

Seweryn, papież, po śmierci Honoryjusza I, wybrany roku 640, rządził Kościołem tylko dwa miesiące, i umarł tegoż roku dnia 1 Sierpnia.

Sewilla, dawniej królestwo Hiszpanii i Andaluzyi (ob.), obejmujące przeszło 500 mil kw. rozległości, i w r. 1822 podzielone na prowincyje Sewilli, Kadyxu i Huehvy. Pnwincyja Sewilla, do której przyłączono małą cząstkę Estramadury, liczy na 216 % mil kw., 420,000 mieszkańców. Stolicą prowin-cyi, podobnie jak dawniej królestw a tegoż nazwiska, jest Sewilla, po Madrycie największe miasto hiszpańskie, drugie z rzędu po tymże i po Barcellanie najludniejsze, położone na równinie na lewym brzegu rzeki Gnadalkwiwir, jest siedliskiem arcybiskupa, generał-kapitana Andaluzyi, królewskiego sądu wyższego (Anrfiencia real) i uniwersytetu. Miasto otoczone jest murem o 100 wieżach. wraz z przedmieściami ma 3‘/₂ mili obwodu i 100.500 mieszkańców. Okolica jego bagnista, ulice wązkie, ale domy wspaniałe, o płaskich dachach i z maury'tańskiemi ozdobami. Godnemi widzenia są* katedra, 1401—1519, na fundamentach dawnego meczetu dworskiego wzniesiona, gmach imponujący, największy i najwspanialszy kościół w Hiszpanii, pełen kosztowności i obrazów najlepszych malarzy hiszpańskich, z pomiędzy których najsłynniejszy święty Antoni klęczący Murilla; ma liczne kaplice, pięć naw, 90 wybornie malowanych okien, wielkie organy, tudzież pomnik grobowy Krzysztofa Kolumba, pod którym, spoczywają także popioły jego syna Ferdynanda. W pobliżu znajduje się piękna wieża Giralda, na 364 stóp wysoka, wewnątrz tak zbudowana,