page0868

860

Salvador — Salverte

dochrine (Paryż, 1840, 2 t.), przet ómaczone przez Jacobsona, na język nie -miecki (t. 2, Drezno, 1841), we Francyi wystąpił przeciw autorowi Dupin, a bron.ł go de Sacy. 3) Histoire de la doniinaUon romaine en Judee et de la ruinę de Jerusalem, (2 t., Paryż, 1846). Przekład niemiecki dokonany został przez Eichlera. Pismo to zaleca się, przy gruntownem zbadaniu źródeł, oryginalnem traktowaniem przedmiotu i dykcyją pełną ducha; w.ele miejsc w niem przypomina Gibbona; w drugiej części autor między innemi wykazuje że Jozefus Flawiusz był zdrajcą swej ojczyzny, które to zdanie nowocześni historycy zupełnie podz.elają; 4) Romę, Jerusalem, ou la quesfion religierae au XIX siecle (2 t., Paryż, 1858).    F. Śtr.

SaWandy (Narcyz Achiles, hrabia), francuzki mąż stanu i autor, urodzony w Condom departamencie Gers, i'oku 1795 był wychowańcem instytutu napoleońskiego, który potajemnie opuścił by zostać żołnierzem. W r. 1313 i 1814 słui ył w armii jako ochotnik. Raniony pod Br.enne, otrzymał z rąk Napoleona I order legii honorowej i odtąd szybko posunął się do stopnia majora. Służył w wojsku i za restauracyi. W r. 1821 za ministerstwa PeyronePa zasiadał w radzie stanu, lubo stanowisko to utracił z powodu w /danej przez siebie broszury: Sur les dangers de la situation presente. Następnie odbył podróż do Hiszpanii, zkąd powróciwszy oddał się pracom piśmienniczym^ których owocem były: Don Alonzo ou 1'Łspagne (Paryż, r 1824, t. 4), obraz tego półwyspu w zakroju powieściowym; Islaor ou le harde chretien (Paryż, r. 1824) i kilka ulotnych p.sm treści politycznej. Jako historyk dał się poznać ważnem do dziejów Polski dziełem: Histoire de Pologne avant'et sous le roi Jean Sobieski (Paryż, r. 1830) Dzieło to przełożył na język polski. Władysław Sierakowski p. t. Historyja króla Jana Sobieskiego i królestwa Polskiego (Lwów, r. 1862, t. 3), W r. 1827 SaL andy powołany na radzcę stanu, złożył ten urząd za ministerstwa Polignac’ą. Po rewolucyi lipcowe) zasiadał w izbach jako deputowany z depart Eure. W r. 1835 został członkiem akademii fran. a w r 1837 otrzymał tekę ministerstwa oświecenia. Jakiś czas był vice-prezesem izby deputowanych a w r. 1811 bawił jako poseł w Madrycie. We Hwa lata potem wyniesiony do godności hrabiego, był ambasadorem w Turynie; wzięty wszakże udział w legitymistyczuyeh ruchach zmusił go wkrótce stanowisko to opuścić. W r. 1845 po Villeinain’ie powtórnie został ministrem oświecenia, na któremto stanowisku pożyteczną rozwijał działalność aż do rewolucyi Lutowej roku 1848. Odtąd usunąwszy się z widowni politycznej, osiadł w zamku swym Graveron w depart. Gers i tu r. 1856 życie zakończył.

- Salvator Rosa, ob. Rom*

Salve regina aiisdricordiae, to jest: Bądź pozdrowiona krulowo miłosierdzia, zowie się Antyfona na cześć Maryi krc lowej Niebios, którą niegdyś odśpiewywane po' ukończeniu nabożeństwa, oraz w czasie świąt z wyjątkiem wielkiego postu, dziś zaś głównie po klasztorach wieczorem po ukończeniu nieszporów, mianowicie po wieczerzy, jako po spełnieniu obowiązków dziennych, oraz po spełnieniu obrzędu pogrzebowego. ¹ Autorem tego hymnu mianują niektórzy Piotra Compostella, a inni nazywają Hermana Ułomnego (Cori-tractus) Wielu kompozytorów układało go w muzykę, mianowicie włoskach i niemieckich.

SaWerte (Anna Józef Euzebiusz Baconniere), znany jako autor i liberalny członek francuzkiej izby deputowanych, urodził się w Paryżu r, 1771. Wykształciwszy się w nauce prawa, był najprząd czynnym jako adwokat przy