page0920

9i 2

Sankt-Michebka gubernija — Sanok

daje od 7—9 ziaren; uprawiane są najwięcej ziemniaki, tudzież rzepa, kapusta i buraki. Hodowanie bydła jest znacznie rozwinięte. Konie są małe, lecz kształtne i szybkie w biegu, należą do najlepszych w Finlandyi. Myśliwstwo przynosi korzystne dla mieszkańców zatrudnienie. Przemysł rękodzielniczy i handel mało znaczące. Miastem gubernijalnem jest Sankt-Michel (ob.); z innych miast na wzmiankę zasługują: Nejscklot, miasto warowne, nad jeziorem Parewesi, założone w roku 1477, liczące około 1,000 mieszkańców płci obojga (w roku 1863) i Hejnola (dziewięćset piętnaście mieszkańców).    J. Sa....

Sankt-Peiersburg, ob. Petersburg.

Sankt-Petersburgska gubernija, ob. Petersburska' gubernia. SanknlOCi, Ob. Sans-Culof fes.

Sanna, rzeka w królestwie polskiem, poczyna się w okręgu Kraśnickim pod Moczydłami; płynie około Modliborzyc i ubiegłszy mil 6, pod wsią Opoką wpada z prawego brzegu do Wisły. Nie jest i nie może być spławną, lecz ważną przynosi usługę przemysłowi fabrycznemu, albowiem pod Zaklikowem stoi zakład pudlingowy Irena, wyda jący rocznie do 50.000 centnarów żelaza sztabowego.    C. B

SannazarO (Jacopo), znakomity poeta włoski i łaciński, ur się r. 1458 w Neapolu. Kształcił się w akademii w Pontano, gdzie przybrał imię Azzio Sincero. Pod urokiem uczucia miłości, jaką go natchnęła Carm osina Bomfacia, opiewana przez niego pod imieniem Harsmosine i Filii, rozwinęły się jego zdolności poetyczne. Jeden z jego utworów jest Arcadia, zbiór sielanek po włosku pisanych. Miękkie lecz czyste wysłowienie i dźwięczność rymów zalecały to dzieło. Król Ncapolitański Ferdynand i jego synowie Alfons i Fryderyk, upodobawszy sobie poezyje i osobiste zalety Sannazara, przybrali go za towarzysza w podróżach i w wyprawach. Fryderyk wstąpiwszy na tron obdarzył go willą Mergellina i wyznaczył mu 600 dukatów rocznej pensyi. Gdy dobroczynny monarcha, przez zmienne losu koleje zniewolony zrzec się korony ne-apolitańskiej r. 1501, szukał we Francyi schronienia, Sannazaro ńrn towarzyszył. Po śmierci jego wrócił do Neapolu, gdzie w r. 1530 umarł. Pochowano go obok grobowca Wirgiliusza Prócz dzieła Arcadia pisał w włoskim języku sonety i pieśni bardzo wysoko cenione i jako wzór tego rodzaju poezyi stawiane. Najlepsze wydanie włoskich dziei jego ukazało się w Padwie pod tytułem: Le opere eolgari del Sannazaro da rarj ilhisirate (r. 1723). Więcej może jeszcze sławy zjednały mu łacińskie jego poezyje, składające się, prócz dłuższego poematu De partu rirgmis (najnowsze wydanie łacińskie z przekładem niemieckim Bechera, Lipsk. r. 1826), z elegij, eklogów i epi-grammatów, z ostatnich najwięcej znanym jest epigrammat pochwalny na cześć Wenecyi, w sześciu wierszach zawarty. Przez wytworność i staranny dobór wyrażeń, równie jak przez natchnienie poetyczne, Sannazaro zajmuje wysokie miejsce między łacińskimi poetami nowszych czasów.

Sanocka Ziemia, dawniej w województwie Ruskiem, dziś w Galicyi, nie dzieliła się na powiaty; graniczyła na zachód z Węgrami i województwem Krakow^rskiem, na północ z województwem Sandomierskiem i ziemią Przemyską, na wschód z ziemią Przemyską, na południe z Węgrami. Jest to kraj górzysty, nie bardzo urodzajny, ma wiele warzelni soli.

Sanok, miasto obwodowe w Galicyi, położone nad Sanem (ob.), stolica niegdyś ziemi Sanockiej, w województwie Ruskiem, z dawnym zamkiem na wzgórku, przez Kazimierza Wielkiego przebudowanym. Tenże król podczas