scandjvutmp16901

129

14.

Z Krakowa.

		f-1-1	-j—
	£±±i	—i	----	b,.	? .i-z± 1

cwól

Błagając Ojca łaskawie,

Jak pośrednik w ludzkiej sprawie. Byłeś Krwią Swą zbroczony,

Na krzyżu rozciągniony.

By Cię pojmano zelżywie,

Męczono nielitościwie,

Przystąpił Judasz z rotą.

Tyś się poddał z ochotą.

Sędzię na życie czyhali,

W ręce katów Oię oddali,

Którzy Twe święte Ciało Siekli, że Krwią spływało.

Wśród pogardy, pośmiewiska,

Lud koronę na skroń wciska,

Której kolce cierniowe Srogo ranią Twą głowę.

Do krzyża Swego przybity, Okrutną włócznią przeszyty,

Jezu Chryste umierasz,

Grzesznym niebo otwierasz. Ponosisz, Jezu, te rany,

Aby Bóg był przebłagany.

Niechaj ból śmierci Twojej Zmniejszy ból śmierci mojej.

Zbawioielu, z mej przyczyny Zniosłeś męki tak bez winy,

Me grzechy na krzyż wbiły I hańbą Olę okryły.

Po

I

mi Twe 2o - ścią

bo - le - wać,