Sponsorzy2701

FRANCISZEK BOHOMOLEC.

tanisław August Poniatowski, nadzwyczajnie był trorkliwym, aby w blasku wskrzesiciela literatury i nauk, był w potomności uważany. Ztąd obdarzał medalami zdolniejszych mężów żyjących w owym okresie; ztąd biorą początek jego obiady czwartkowe, na które zgromadzał wszystko, co tylko w li-’ teraturze się odznaczało.

I trafił w szczęśliwe dla siebie czasy. Przy końcu panowania Augusta IH, ruch umysłowy żywo dal się czuć w narodzie, powiew zbawienny od zachodu, roztajał zwolna owe grube, ‘ i brudne lody, w których zamrożona myśl i uczucie, nie miały na-'wet nadziei ujrzenia umajonój wiosny. Wielcy mężowie stanęli na czele myśli postępowej, a jako wytrwali pracownicy, oburącz chwycili się do obalenia bałwana' ciemnoty i przesądu, który cześć, w miejsce prawdy, nauki, powszechnie odbierał.

Najstarszy z nich Niesiecki na dwadzieścia jeden lat przed wstąpieniem Poniatowskiego na tron, umiera, zostawując herbarz, owoo olbrzymiej pracy, ow skarbiec dla dziejów naszych, przy której maleją wielkie dzieła nawet, jak np. słownik Lindego.

Józef Jędrzej Załuski w roku wstąpienia na tron 1764, podczas sejmu koronacyjnego, sławną bibliotekę swoję diirował Rzeczypospolitej, której skarby dał w znacznej części poznać niespracowany Janocki.

Konarski, ów mąż wielkiej zasługi, wcale do czasów Poniatowskiego nie należy, bo gdy ten król wstępował na tron, miał lat już 64, a sławne dzieło swoje: „O skutecznym rad sposobie,” na kilka lat przedtćm wydał.