359
z małym skutkiem bronił operacyj finansowych nowej administracyi. Przy wystąpieniu Lafitta w marcu 1831, nad spodziewanie pozostawiono Thiersa na miejscu, on tćż przejął się polityką Kazimierza Perrier, przez co wyrzekłszy się dawnych zasad, ściągnął na siebie niechęć i wyrzuty przyjaciół i opiekunów; ta przemiana jego nie była bynajmniej zdradą, ale tylko skutkiem postępu w polityce. Teraz dopiero gdy wiadome sobie stosunki rozbierał, mowa jego nabyła jasności i siły. Z wielką zręcznością bronił przed izbami d. 10 sierpnia 1831 politycznego programatu nowego gabinetu. Zdając sprawę z pierwszego budżetu po rewolucyi lipcowej, wykazał całą talentu swego potęgę.
Zmęczony sporami, po zakończeniu posiedzeń wyjechał do Bzymu, zkąd po śmierci Perriera został przywołany. z
W nowo utworzonem ministeryum d. 11 października 1832 r.f znaczną otrzymali przewagę doktrynerowie Guizot i Broglie; pomimo to Thiers ministeryum spraw wewnętrznych otrzymał. Trudne miał wtedy do rozwiązania zadanie, albowiem księżna Berry, wylądowała w Wandei, a departamenta zachodnie groziły powstaniem. Thiers przedsięwziąwszy energiczne i zręczne środki wkrótce zachód uspokoił, i księżnę Berry w więzieniu osadził, a przez usilne starania w gabinecie, równocześnie wojska francuzkie do Belgii wprowadził. Ostatnia mianowicie okoliczność, dala sposobność rozwinięcia się jego talentowi wymowy, pochlebiając uczuciom narodowym, a przez to zyskał dla siebie stronnictwo liberalne. Kie mogąc się zgodzić ze wepółministrnmi, (gdyż przy objęciu przez niego departamentu spraw wewnętrznych, powierzono mu tylko wydział poliryi, i ciągle opierano Bię rozszerzeniu jego wydziału) obrażony, złożył portcfeuille spraw węwnętrznyeh , a 31 grudnia 1832 r. objął kierunek departamentu handlu i prac publicznych. Aby zakres 6wegO działania tein więcej rozszerzyć, wyrobił u izby kredyt na 100 milionów, celem ukończenia robót publicznych za cesarstwa przedsięwziętych. Wiele przepysznych budowli upiększających stolicę, kanałów, dróg publicznych, równie jak zakładów przemysłowych i handlowych, które przez rewułucyą ucierpiały, były owocem jego zarządu, a przy tem wszystkićm pozyskał jeszcze współczucie ludu, wykończeniem kolumny Napoleona, na placu Vandome, oraz łuku tryumfalnego dc tEtoile. Ufortyfikowanie Paryża, które w zamiarze przyszłej obrony kraju rozpoczął, obudziło tak wielką niechęć, że tymczasowo planu swego odstąpić musiał. Napaści jakich doświadczył rząd na posiedzeniach w 1833 i 1834, spowodowały wystąpienie ministrów Broglie i Sebcstianiego, a wkrótce potem Barthego i d’Argouta, w ostatku tego ostateczne rozwiązanie gabinetu 4 kwietnia 1834. Dwór, jakkolwiek odwagi i zmienności Thiersa odda-wna się lękał, to jednak w tych grożących poruszeniach, jakie dotychczasowa polityka u ludu obudziła, król przy utworzeniu nowego ministeryum, iemu kierunek spraw wewnętrznych powierzył. Zaledwie Thiers objął urząd, gdy powstanie w Lyonie, i groźne wzburzenia d. 12 i 13 kwietnia w Pary-: żu wybuchły. Ten niegdyś, tak rewolucyjnie myślący minister, teraz przytłumił zamieszki nietylko z energią, ale nawet z pewną srogością. W Pa-ov ,Vi ftfcA) < o^rri »nj rMclI t •(. beg . ii »«Je o. .oiwjynł