0094

Wakacje i piekło: Politbiuro nad morzem 75

seksualnym apetytem i wyrafinowanym okrucieństwem bizantyńskiego dworzanina wspinającego się pracowicie po szczeblach kariery, by zdominować najpierw Kaukaz, później otoczenie Stalina, a w końcu i Związek Radziecki.

Beria, urodzony w pobliżu Suchumi w megrelskiej rodzinie, prawdopodobnie nieślubny syn abchaskiego właściciela ziemskiego i pobożnej gruzińskiej matki, niemal na pewno odgrywał rolę podwójnego agenta antykomunistycznego reżimu musawatystów, który rządził Baku podczas wojny domowej. Podobno sprzymierzeniec Stalina, Siergiej Kirów, uratował go przed karą śmierci, losem, którego Beria uniknął tylko dlatego, że nie starczyło czasu na wykonanie egzekucji. Później Beria studiował architekturę na Politechnice Bakijskiej, ale znęciła go służba w CzK, do której wstąpił i objął wysokie stanowisko, wspierany przez Sergo. Nawet jak na standardy tej odrażającej organizacji wyróżniał się sadyzmem. „Beria jest człowiekiem, który bez mrugnięcia powieką potrafi zabić najlepszego przyjaciela, jeśli ten przyjaciel powiedział o nim coś złego” - tak scharakteryzował go jeden z podwładnych. Jego kariera poszukiwacza przygód seksualnych rozpoczęła się, jak opowiadał później swojej synowej, podczas studenckiej wycieczki do Rumunii, gdzie uwiodła go pewna starsza kobieta. Ale kiedy podczas wojny domowej przebywał w więzieniu, zakochał się w siostrzenicy swego towarzysza z celi, jasnowłosej, złotookiej, nastoletniej Ninie Ge-geczkori ze znanej gruzińskiej rodziny; jeden z jej stryjów został ministrem w gruzińskim rządzie mienszewickim, a drugi w bolszewickim. Kiedy miał dwadzieścia dwa lata i pełnił już wysokie stanowisko w CzK, a ona siedemnaście, poprosiła go o zwolnienie stryja z więzienia. Beria nadskakiwał jej i w końcu uciekli razem jego służbowym pociągiem, skąd wzięła się opowieść, że zgwałcił ją w swoim wagonie. Niebawem pobrali się i Nina kochała „czarującego” Berię do końca życia.

Trzydziestodwuletni obecnie Beria należał do najmłodszego pokolenia przywódców, znacznie lepiej wykształconych niż ich starsi towarzysze z pierwszego pokolenia, tacy jak Stalin i Kalinin, którzy mieli już po pięćdziesiąt kilka lat, czy drugiego, jak Mikojan i Kaganowicz, dobiegający czterdziestki. Podobnie jak ci ostatni, Beria był zapalonym sportowcem - grał na lewym skrzydle obrony w gruzińskiej drużynie piłkarskiej i uprawiał ju-jitsu. Kompetentny i służalczy, miał talent do wybierania sobie patronów. Sergo, wówczas szef partii na Kaukazie, ułatwił mu karierę w GPU, a później, w 1926 roku, przedstawił go Stalinowi. Beria przejął odpowiedzialność za jego ochronę na wakacjach.

Poza Tobą - pisał Beria do Sergo - nie mam nikogo. Znaczysz dla mnie więcej niż brat czy ojciec. Dzięki jego wstawiennictwu Beria został oczyszczony