0200

Na śniadaniu spędziłem przyjemnie czas z rodziną agenta morskiego kapitana Misztowta, wielkiego przyjaciela mego brata Jana. Po południu jeden z zastępców agenta obwoził mnie swoim samochodem po mieście. Dławiący mnie coraz więcej w ostatnich dniach niepokój znikł. Na jakiś czas zostałem urządzony i sądziłem, że nie tylko będę mógł posłać pieniądze żonie na życie, lecz że zdoła ona wkrótce już przyjechać, gdyż w Ambasadzie obiecano mi niezwłocznie poczynić starania o uzyskanie pozwolenia w Departamencie Stanu.

Wieczorem tego samego dnia wsiadłem do wygodnego wagonu sypialnego i leżąc potem bezsennie na szerokim łożu, myślałem teraz o Pittsburghu.