0204

nich ataków, a to: 2, 5, 6, 8, i 13 września, nie dopuszczono przeciwnika na odległości umożliwiające dokonywanie zrzutu śmiercionośnych ładunków.

Wywiad niemiecki niewątpliwie zorientowany był w kwestiach dotyczących konstrukcyjnych rozwiązań będących na wyposażeniu baterii przyrządów pomiarowych. Otrzymywane z tych przyrządów drogą przekaźników elektrycznych elementy ogniowe dla dział średniego zasięgu dawały możliwość zwalczania przeciwnika latającego na wysokościach powyżej 800 m. Pułapy niższe przewidziane były dla działek kal. 40 mm i broni maszynowej. Taktyka walki, jaką zastosowali Niemcy podczas pierwszego nalotu na Hel, narzuciła konieczność wypracowania, i to natychmiast, takiej metody strzelania, która by umożliwiała prowadzenie skutecznego ognia na dowolnej wysokości poniżej 800 m. Szefowi baterii zleciłem dopilnowanie wykonania w ciągu nocy odpowiedniej licziby tabliczek z dykty. Każda tabliczka musiała posiadać uchwyt do trzymania. Rozmiary podałem. Przez całą noc pracowałem z pchor. Alfonsem Wesołowskim, pisarzem bateryjnym, nad obliczeniami elementów ogniowych w granicach wysokości od 0 do 800 m, przy zachowaniu 25 m skoków i to dla różnych wariantów lotu. Rano, dnia 2 września, cała robota była gotowa. W dalszej pracy baterii tablice te oddały nieocenioną usługę, umożliwiając skuteczne zwalczanie przeciwnika w całkowitym zasięgu ogniowym dział [...]

Zapadał już zmierzch dnia 13 września, wokół panuje cisza, którą w pewnej chwili przerywa brzęczyk aparatu polowego. Centrala telefoniczna melduje, że posterunek obserwacyjny Jastarnia dostrzegł pojedynczy samolot, wysokość mała, światła pokładowe zapalone, kierunek lotu cypel. Po otrzymaniu tego meldunku przygotowałem baterię do otwarcia ognia w przewidywanym sektorze. Po upływie kilku minut dostrzeżono na baterii zbliżające się światło. Mimo oddania kilku strzałów, aparat nie zmieniając kierunku lotu najwyraźniej zbliżał się ku stanowisku baterii. Odsunąwszy celowniczego od stojącego tuż karabinu maszynowego, chwyciłem za tylce i spokojnie celując, zacząłem kłaść po aparacie dłuższe serie ognia. Samolot przelatuje ponad naszymi głowami, spodziewany zrzut bomb nie następuje. Odwróciwszy karabin maszynowy o 180°, prowadzę ogień dalej. Z powodu zapadających ciemności samolot znika mi z pola widzenia, ale nagle i warkot motoru milknie. Jeszcze sekunda i słychać ciężki wstrząs na wodzie. Wysłany patrol, wróciwszy z poszukiwań, przyniósł ze sobą jeden niezbędnik z blachy cynkowej, zawierający butelkę koniaku, 2 paczki zamoczonych papierosów, notes ze współrzędnymi. Poza tym wśród przyniesionych rzeczy były: długa skórzana rękawica, oderwany od kombinezonu kołnierz futrzany oraz części skrzydeł z numerem ewidencyjnym. Obsadę aparatu wraz z motorem pochłonęła woda.

Od początku drugiej dekady września intensywność nalotów dziennych na Rejon Umocniony Hol doznała osłabienia. Do akcji wkracza lotnictwo

182