0243

całodzienną pracą udał się ze mną do chorej żony i leczył ją najstaranniej.

Zosię, córkę starszą, ulokowaliśmy na jakiś czas w przytułku dla dzieci polskich, który istniał w Nowonikołajewsku. Małą Hanią opiekowaliśmy się wspólnie z Wasią, ale nie obeszło się tu bez dramatycznego momentu, gdy Wasia, dowiedziawszy się o chorobie żony, oświadczyła, że nie może nam usługiwać, bo może wszystkich swoich domowników zarazić. Nie wytrzymała jednak, po paru godzinach przyszła do nas i pomagała nam, aż żona wyzdrowiała, a córkę starszą mogliśmy zabrać do domu.