107 2 bmp

Reżyser: Ależ na miłość Boską,doicie teru spokój! Przecież to próba generalna!

Kiszkiewicz: To tak zawsze,jak mi każecie z nim grad! Gdzie to ja stanąłem.Aha! /recytuje rolą/ Otóż,gdy pierwszy raz cią ujrzałem Margrabio,zapragnąłem cią mieć na zamku,ale ojciec mój stanął na przeszkodzie,ale czy możesz go widzieć,Margrabio?.;

Flaczkiewicz:Przenigdy, Wielki Książą! Czyż nie mówiłem ci zawsze.../przerywa rolą i mówi'w złości Proszą, proszą cią, nie odwracaj sią do móie tyłem, jak do ciebie mówią, bo rzucą rolą...i graj Pan sobie sam!

Kiszkiewicz: /wyniośle/ Ty sią tak nadajesz do roli Margrabiego Roberta,jak kwiatek do kożucha.

Reżyser: Ależ Proszą Panów,to tak dalej być nie może!

Flaczkiewicz: /recytuje rolą dalej,gestykulując; gestykulacja jest w sprzeczności z treścią słów/.. Przenigdy,Wielki Książą! Herb wasz książący świeci w mym życiu jak...

Walenty: /wchodzi z zapaloną świeczką i wpada w tekst zdania Flaczkiewicza/ Świeczka łojowa.

Flaczkiewicz: /śmieje sią/ Dobrze Walenty powie-dział.świeci w mym życiu jak świeczką łojowa.

Walenty:~Innej nie mogłem znaleźć, /szybko stawia świecą przed budką suflera i wychodzi/.

Kiszkiewicz: Nie, .to tak dalej iść nie może!

Jeśli Pan mu nie powie,aby mnie przestał ordynarnie przy ludziach przezywać, to ja składam rolą! Może mu jeden z jego karciarzy zagra,ale ja nie...

Flaczkiewicz: Czego sią mnie czepiasz znowu z karciarzami . Niech mi Pan życia nie zatruwa.

1o8