23

Z danych zawartych w tabeli wynika, że jedynie przy cenie 3 jednostek występuje zrównoważenie rynku. Na wykresie jest to punkt przecięcia krzywej popytu z krzywą podaży (rys. 2.9).

Punkt £ nazywamy punktem równowagi rynkowej, a cenęp3. przy której dochodzi do zrównania wielkości popytu i podaży', nazywamy ceną równowagi rynkowej.

?

Oznacza ona cenę saty sfakcjonującą zarówno producenta, jak i konsumenta. Cena ta „wyczyszcza” rynek z towarów. Konsumenci mogą nabyć wszystko, co chcieli, sprzedawcy zaś mogą sprzedać całość wytworzonych produktów.

Przy każdej cenie wyższej niż 3 jednostki powstaje nadwyżka wielkości podaży' nad wielkością popytu, a przy każdej cenie poniżej ceny równowagi mamy do czynienia z niedoborem wielkości podaży w^r stosunku do rozmiarów popytu. Tc stany nierównowagi nie mogą. w gospodarce wolnokonkurencyjnej utrzymać się długo. Nadwyżka wielkości podaży nad wielkością popytu powoduje konkurencję wśród sprzedawców i nacisk na obniżenie ceny. Spadająca cena zwiększa rozmiary popytu ze strony konsumentów i rów nocześnie ogranicza rozmiary podaży ze strony producentów. W drugiej zaś sytuacji (nadwyżka wielkości popytu nad wielkością podaży) konkurencja wśród nabywców powoduje wzrost ceny. Rosnąca cena zmniejsza wielkość popytu i równocześnie zachęca producentów do zwiększania rozmiarów podaży'. W rezultacie występuje stała tendencja do kształtowania się ceny równowagi rynkowej.