296

a n.ui ii    .v>»<    r    :uo

kw w-MHJii y>.c w wn rws wc

296    9 TERMOCHEMIA

+    -A/Cjo,,--46.19 kJ mol-'

^H_:ił» + fOj* - HCI« - AH,Z„_n - -92.30 kJ mol"¹ oraz następnie łącząc pierwiastki bezpośrednio na NH₄C1

jNiu, + 2H>„ + JCI_:(J1 - NIUCIo, A/Cw*n - -315.39 U mul ¹

Sumując entalpie wszystkich trzech etapów drogi okrężnej, znajdujemy szukaną entalpię tworzenia NH₄C1 z HC1 i NHi

AH~ = -AH*^ - AH*^ + &H*_sluo = 46.19 + 92.30 - 315,39 = -176.90 kJ mol¹

Prowadząc tego rodzaju obliczenia, sumujemy więc standardowe entalpie tworzenia produktów oraz standardowe entalpie tworzenia substratów ze zmienionym znakiem.

9.6. ENTALPIE WIAZAŃ CHEMICZNYCH

W paragrafie 4.10 podano energie wiązali chemicznych, zwane także energiami dysocjacji wiązali chemicznych. Obecnie pojęcie to można przedyskutować w sposób bardziej szczegółowy i ścisły. Przez energię dysocjacji wiązania AB. oznaczaną symbolem A//_t>(A-B), rozumiemy standardową entalpię reakcji, polegającej na rozpadzie cząsteczki AB na atomy A i B:

AB,,., = A,_t-. + B,_fl

Wszystkie reagenty: zarówno substrat. jak i produkty, występują w stanic gazowym w warunkach standardowych (p m 1.01325 • 10⁵ Pa. T = 298.15 K).

Wyznaczenie entalpii wiązania jest stosunkowo najłatwiejsze w przypadku cząsteczek dwualomowych, w którym wartość tę najczęściej oblicza się z danych spektroskopowych (por p. 8.4) Entalpie wiązania wyznacza się także, badając równowagi, jakie w wysokich temperaturach ustalają się pomiędzy cząsteczkami niezdysocjowanymi (tj. cząsteczkami, które nic uległy rozpadowi, czyli dysocjacji) a fragmentami powstałymi na skutek dysocjacji. Jako pizyklad można tutaj przytoczyć wyznaczenie entalpii dysocjacji jodu. W wysokich temperaturach cząsteczki par jodu. I>. ulegają rozpadowi w myśl równania:

!«■» - 21*.

Reakcja ta nie przebiega do końca, lecz tylko do osiągnięcia pewnego stanu równowagi. któremu odpowiadają określone stężenia jodu atomowego i jodu cząsteczkowego. Stężenie jodu cząsteczkowego można oznaczyć, badając pochłanianie światła o długości fali 125.8 nm. Stężenie jodu atomowego wyznacza się następnie z różnicy między znanym całkowitym stężeniem jodu i stężeniem jodu cząsteczkowego Na tej podstawie oblicza się siałą równowagi K — (I1’/[I«| (por. p. 10.3) Znając stałe równowagi dla 2 różnych temperatur, możemy obliczyć entalpię dysocjacji jodu cząsteczkowego przez wykorzystanie wzoru (10.30) z p. 10.7.