CCI20090825003 (2)

364    7. MIESZANIE MATERIAŁÓW ZIARNISTYCH

A-^/—    (7-1)

Gdy dany materiał ziarnisty jest frakcją sitową zatrzymaną między siłami o wymiarach liniowych oczek a, i a₂, to przeciętną średnicę ziarna definiuje się jako średnią geometryczną

d_z = \'a, u2    (7-2)

Jeżeli w wyniku analizy sitowej materiału ziarnistego otrzyma się szereg frakcjio przeciętnych średnicach ziarn d_zl, d_zl,..., d_7i, a udziały masowe poszczególnych frakcji wynoszą odpowiednio x_it x₂, ..., -Y,, wówczas przeciętną średnicę zastępczą ziarn w całej mieszaninie oblicza się addytywnie z jednego z równań

7.3.2. Porowatość ładunku ziarnistego

Ładunek materiału ziarnistego zajmuje większą objętość niż jednolita bryła ciała stałego, z którego zbudowane są ziarna o tej samej masie. Jest to spowodowane występowaniem w ładunku wolnych przestrzeni między ziarnami. Ułamek wyrażający stosunek wolnych przestrzeni między ziarnami V, do całkowitej objętości ładunku V jest nazywany porowatością ładunku i oznaczany przez e

gdzie V, oznacza objętość ziarn ciała stałego w ładunku.

Porowatość ładunku zależy od upakowania ziarn i może zmieniać się w dość szerokich granicach. Na przykład dla kul o jednakowej średnicy porowatość wyraża

(7-6)

6(1 —cos/ł) v(l +2cos/ł)

wielkość p oznacza kąt między liniami łączącymi środki kul; kąt /? zmienia się od 90“ (gdy środki kul znajdują się na wierzchołkach sześcianów — rys. 7-2a) do 60“ (gdy kule danej warstwy spoczywają we wgłębieniach warstwy sąsiedniej — rys. 7-2b), a więc porowatość zmienia się od s = 0,476 (dla pierwszego przypadku) do s = 0,259 (dla drugiego przypadku), jak widać prawie dwukrotnie.