CCI20090825005 (2)

366

7. MIESZANIE MATERIAŁÓW

Stosunek średnic zastępczych Wziarń składników A i B zmienia się w granicach 0-1. Jako liczbę porowatości mieszaniny przyjmuje się największą z wartości obliczonych z równań (7-7), (7-8), (7-9).

Pomiędzy liczbą porowatości a porowatością zachodzi następujący związek:

(7-15)

(7-16)

Autorzy [59] opracowali również zależności umożliwiające obliczanie porowatości mieszanin wieloskładnikowych, są one jednak nieco bardziej skomplikowane.

Często spotyka się układy składające się z ziam niejednorodnych, ale stanowiących zlepek ziarn mniejszych; w takim przypadku oznacza się tzw. porowatość wewnętrzną i’, co przedstawia równanie

(7-17)

gdzie: V\ — objętość wolnych przestrzeni wewnątrz ziarna, V — całkowita objętość ziarna, V\ — objętość ciała stałego w złamie.

Przyjmując gęstość płynu wypełniającego wolne przestrzenie w ziarnie jako niewspółmiernie małą w stosunku do gęstości ciała stałego, z którego jest zbudowane ziarno, porowatość wewnętrzną ziarna można obliczyć z zależności

(7-18)

w której wyrażenie g¹ = m'/V &m'JV’ jest nazywane gęstością objętościową ziarna, przy czym m‘ jest to całkowita masa ziarna, a — masa ciała stałego w ziarnie.

7.3.3. Kształt ziarna

Kształt ziarna określa się przez czynnik kształtu ip, który jest zdefiniowany jako stosunek powierzchni ziarna do powierzchni kuli o tej samej objętości co ziarno. Zależność pomiędzy czynnikiem kształtu a powierzchnią ziarna Pi jego objętością v jest następująca:

F

ę = 0,205 -j    (7-19)

Czynnik kształtu dla kul równy jest jedności; dla ziarn niekulistych <p > I. Czynnik ten jest wyznaczany doświadczalnie i maleje do jedności przy zmniejszaniu wielkości ziarna wskutek wzrostu stopnia jego regularności (rys; 7-3).

Niekiedy zamiast czynnika kształtu wprowadza się pojęcie sferyczności ziarna f będącej odwrotnością czynnika kształtu