mieszczania się określonego punktu linii prądowej, trójkąt prędkości przy wylocie z wirnika należałoby umieścić w punkcie -B'. W wyniku bowiem ruchu złożonego z obrotu wirnika i przepływu cieczy w kierunku promieniowym wewnątrz kanału międzyłopatkowego rozpatrywany punkt linii prądowej przemieszcza się wzdłuż krzywej AB' (oznaczonej na rys. 3.5 linią osiową).
Wysokość podnoszenia w pompie krętnej, wyrażona zależnością [3.8], odnosi się do przypadku teoretycznego, tj. przy założeniu, że wirnik ma nieskończenie dużo łopatek o nieskończenie małej grubości.
W rzeczywistej pompie znajduje się skończona liczba (najczęściej z — 4—8) łopatek o określonej grubości. Przesłaniają one przekrój przepływu, zwiększając tym samym średnią prędkość przepływu cieczy, a więc też i wartość C! na wartość c[.
Stosowane zazwyczaj zaostrzenie pi'ofilu spływu łopatki przy wylocie z wirnika powoduje nieznaczne zmniejszenie prędkości przepływu.
Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że prędkość przepływu cieczy przez przestrzeń miedzyłonat.knwa nie jest stała na całej szerokości kanału, jak to wynika z rozważań teoretycznych (rys. 3.6a), lecz jest mniejsza po stro-Hale-czynnei łonatki. zaś po stronie biernej — większa (rys. 3.6b). Odwrotnie jest z ciśnieniami, jak wspomniano uprzednio.
Rys. 3.6. Rozkład prędkości w kanałach międzyłopatkowych a — przy założeniu nieskończonej liczby łopatek; b — przy skończonej (rzeczywistej) liczbie łopatek
Za krawędzią spływu łopatki następuje wyrównanie ciśnień panujących po obu jej stronach, co powoduje wytworzenie dodatkowego ruchu opuszczającej wirnik cieczy w kierunku przeciwnym do obrotu pompy, a tym samym odchylenie prędkości względnej w2 od kierunku stycznego do profilu łopatki w punkcie B. W takim przypadku trójkąt prędkości wylotowych przyjmuje wartość, jak przedstawiono na rysunku 3.7 i odpowiednio następuje zmiana:
— prędkości w2 na w2,
— prędkości c2 na c2,
— kąta @2 na kąt ft'2, '*
— kąta a2 na kąt a^,
Dla skończonej liczby łopatek, teoretyczną wysokość podnoszenia można wyznaczyć z zależności
109