drze ciśnienia ps następuje zassanie do niego powietrza, którego objętość obrazuje odcinek izobary 1—2. Na wykresie (rys. 7.5) nie uwzględniono obniżania ciśnienia w cylindrze poniżej ps i podwyższania powyżej pt, jak również Tlla uproszczenia nie uwzględniono oporów przepływu powietrza przez zawory (por. rys. 7.3).
W punkcie 2 rozpoczyna się powrotny ruch tłoka NC. Gdyby sprężarka była jedńostopniowa, sprężanie do ciśnienia pe odbywałoby się wzdłuż po-litropy 2—10, natomiast sprężanie dwustopniowe w cylindrze NC odbywa się wzdłuż wymienionej politropy jedynie na drodze 2—3, tzn. do momentu osiągnięcia ciśnienia pośredniego pp, w którym rozpoczyna się wytłaczanie powietrza z cylindra poprzez zawory tłoczne. Objętość tego powietrza obrazuje odcinek 3—4 izobary pp. W przestrzeni szkodliwej cylindra pozostaje powietrze o objętości Vrl, sprężone do ciśnienia pp. Powietrze z cylindra NC dostaje się do chłodnicy międzystopniowej, gdzie jest ochładzane najczęściej wodą morską.
W zależności od końcowej temperatury chłodzenia rozróżniamy chłodzenie pełne lub niepełne. W pierwszym przypadku temperatura powietrza po opuszczeniu sprężarki równa jest temperaturze końca procesu zasysania (temperatura odpowiadająca punktowi 2), w drugim przypadku — temperatura po ochłodzeniu jest wyższa od temperatury w punkcie 2. Objętość sprężanego powietrza zmniejsza się wraz z obniżeniem jego temperatury; przed ochłodzeniem powietrze o ciśnieniu pp miało objętość wyrażoną odcinkiem 3—4, po ochłodzeniu objętość — w przypadku chłodzenia pełnego — zmalała do wartości przedstawionej odcinkiem 4—5.
Zasysanie powietrza do cylindra wysokiego ciśńienia (WC) odbywa się przy ciśnieniu pp. Dzięki mniejszej średnicy cylindra zmniejszyła się również objętość szkodliwa w stopniu WC do wartości VrI1. Rozprężanie znajdującego się w przestrzeni VrU powietrza o ciśnieniu pt, pozostałego z poprzedniego cyklu pracy, przebiega wzdłuż krzywej 7—4, a zasysanie ochłodzonego powietrza z pierwszego stopnia — wzdłuż izobary 4—5.
W punkcie 5 tłok WC rozpoczyna drogę powrotną z WZP. Sprężanie w drugim stopniu przebiega wzdłuż politropy 5—6, zaś wytłaczanie przy ciśnieniu pt — wzdłuż izobary 6—7. Objętość wytłaczanego powietrza obrazuje odcinek 6—7.
Dzięki międzystopniowemu chłodzeniu sprężanie odbywa się według dwóch odcinków politrop 2—3 i 5—6 i tym samym zbliżone jest do najbardziej korzystnego sprężania izotropowego (według krzywej 2—5—11). Gdyby do tych samych ciśnień ps i pt zastosowano zamiast sprężarki dwustopniowej sprężarkę jednostopniową o objętości skokowej VskI i objętości szkodliwej VTl, wówczas wartość końcowej temperatury sprężania wynosiłaby T10 a nie T6, zaś objętość powietrza zasysanego w czasie jednego cyklu pracy byłaby proporcjonalna do odcinka 9—2, a nie znacznie większa, jak to przedstawia odcinek 1—2. Zmniejszenie objętości zasysanego powietrza podyktowane jest koniecznością rozprężenia powietrza o ciśnie-
245