Teoria komunikowania masowego - Denis McQuail - iLibrary Reader
CD || [°P
a
3
Limit wydruku: 10
Strona 50/575
Spis treści -Teoria komunikowania... o
(Page Down)|
l> M<Quail. Ww mucurgo. Wjnawa 2007
ISDN **7S-K5-01 -1S153-M, C by W'N PWN 2007
O Przedmowa do polskiego
wydania (Tomasz Goban-K/as) (15)
O Przedmowa do piątego wydania Teorii komunikowania masowego (19)
0 CZĘŚĆ I ZAGADNIENIA WSTĘPNE (22)
0 Rozdział lWprowadzenie (22)
£3 1.1. Przedmiot naszego badania (23)
S 1.2. Struktura książki (24)
a 1.3. Problemy i zagadnienia komunikowania masowego (26)
a i.4. Orientacje badawcze (29)
a i.5. Jak korzystać z książki (30)
a i.6. Ograniczenia zakresu i perspektywy (30)
a i.7. Różne rodzaje teorii (33)
a 1*8. Nauka o
komunikowaniu a badanie komunikowania masowego (35)
a 1.9. Konkurencyjne tradycje analizy: strukturalis tyczna, behawioralna i kulturowa (39)
£3 Literatura uzupełniająca (40)
0 Rozdział 2 Narodziny mediów
masowych (42)
a 2.1. Od początku do mediów masowych (43)
£3 2.2. Media drukowane -książka i bib Ho teka (44)
© □ 2.3. Media drukowane -gazeta (47)
£3 2.4. Inne media drukowane (50)
a 2.5. Tilm jako medium
Itelix iLibrary Reader
50 Rozdział 2. Narodziny mediów masowych_
niemal każdy. To przedsięwzięcie w pełni komercyjne (nie zaś projekt polityczny czy profesjonalny). Umożliwił je postęp w technologiach drukarskich, koncentracja populacji, powszechna alfabetyzacja, niska cena dla czytelnika i duże wpływy z reklam. Prasa popularna w zasadzie zawsze specjalizowała się w historiach „z życia wziętych” (zob. Hughes 1940), w dramatycznym i sensacyjnym stylu doniesień i prezentacji, w opisach przestępstw, katastrof, kryzysów, skandali, wojen oraz wydarzeń z życia sławnych osobistości. Mimo że nie zajmuje się przede wszystkim polityką, w kluczowych momentach w społeczeństwach narodowych często odgrywa rolę polityczną. Ze względu na typowy format gazetę tego typu i jej treść często określa się mianem „tabloidu”, jak na przykład w wyrażeniu „tabloidyzacja” (zob. Conncll 1998). Chodzi tu o proces stawania się bardziej sensacyjnym, trywialnym i nieodpowiedzialnym.
W wielu krajach najważniejszymi sektorami rynku prasowego jest prasa lokalna i regionalna. Jej formy są zbyt zróżnicowane, by je opisać jako jeden odrębny rodzaj. Gazety takie mogą być poważne lub popularne, codzienne lub tygodniowe, miejskie lub wiejskie, o dużym lub małym nakładzie. Ich główne cechy wspólne to: dobór informacji uzależniony od punktu widzenia lokalnych czytelników, postawa na ogół ugodowa, z tendencją do ukazywania wielu aspektów zjawiska, uzależnienie od lokalnym rcklamodawców.
Prasa drukarska dała również początek innym formom publikacji niż książka i gazeta, takim jak sztuki teatralne, piosenki, traktaty, powieści w odcinkach, wiersze, pamflety, komiksy, raporty, prospekty, mapy, plakaty, muzyka, ulotki, gazetki ścienne i wiele innych. Zapewne najbardziej charakterystyczne jest czasopismo (tygodnik lub miesięcznik), które występuje w wielu różnorodnych formach i w dużych nakładach od początków XVIII wieku. Początkowo ukierunkowane na domowe i kulturalne zainteresowania szlachty, przekształciło się stopniowo w towar masowy o znacznej wartości handlowej i ogromnym spektrum tematycznym. Czasopismo należy wciąż w znacznej mierze do sfery domowej i osobistej, obsługując wiele różnorodnych zainteresowań, form aktywności i rynków. W początkach XX wieku bardziej niż dziś przypominało medium masowe, a jego rozproszenie i niepewność co do oddziaływania doprowadziły do powszechnego ignorowania go przez badaczy komunikacji.
Komentarze te dotyczą czasopism komercyjnych. W wielu krajach istniały i nadal istnieją ważne periodyki opiniotwórcze lub polityczne, o wpływach znacznie przekraczających rozmiary ich nakładów. W kluczowych momentach historii w niektórych społeczeństwach określone czasopisma odegrały istotną rolę społeczną, kulturalną lub polityczną. W warunkach politycznego ucisku lub dominacji handle periodyk „alternatywny” często stanowił konieczne narzędzie oporu i ekspresji i wane przez ruchy mniejszościowe (zob. Downing 2000; Ilucsca 2003; Gumucio-gron 2004).
J Teoria komunikowan...