stolarstwo
4

u

32.    Swidwowc drzewo (ł. Cornus sanguinea, n. Hart-riegdholz, fr. sanguin). Białego lub zielonawcgo koloru, bardzo twarde, mocne i ścisłe. Na części drobne młynów i maszyn często używane.

33.    Jałowcowe drzewo (ł. Junipcrus communis, n. Wach-holderholz, fr. gćnewier). Z młodych krzaków białego, ze starych brunatnego koloru, niebardzo twarde, ale ścisłe, wydaje właściwy sobie zapach, nie prędko gnije, i robactwu niełatwo ulega. Żywica jego znana w handlu pod nazwiskiem sanclaraki.

34.    Szakłakowe drzewo (ł. lihamrms catharlicus, n. .Krcuzdornholz v. Wegdornholz, fr. bourg-epine v. nerpruii). Białe drzewo zamłodu, żółcieje z wiekiem; rdzeń czerwonawy, twarde, ścisłe, z drobnemi słojami, mocne, sprężyste, daje się gładko obrabiać, i przyjmuje ładną politurę. Korzenie dają piękny ma-zer,-znany pod nazwiskiem drzewa włoskowego (IJaarholz).

35.    T r zmieli u a (ł. J£vonymiis, n. Spinddbaumhoh v. Pfaf-Jenkappchenholz,i):. fusain), znajduje się u nas w dwóch gatunkach; daje drzewo żółte, ścisłe, do bukszpanu podobne, znacznćj twardości.

3G. Berberysowe drzewo (ł. Berberis vulgaris, n. Sau-erdornholz v. Berberisholz, fr. vinetier, ipine-mnelle). Pięknego żółtego koloru, mocne i twarde; używa się do fornerowania i robót wykładanych.

37.    Ostrokrzew (ł. Ilex aguifolium, n. Slechpalme, fr. houz), wydaje drzewo, które dla swój białości, ścisłości i podobieństwa do kości słoniowej, bardzo jest cenione; łatwo jednak żółcieje. Ostremi narzędziami daje się pięknie wyrabiać, i z bukszpanem , prócz koloru, najwięcej ma podobieństwa. Ze stai-ych pni w środku jest brunatne, lecz za to twardsze, ściślejsze i cięższe. W Anglii często używają tego drzewa w postaci desek i for-nerów. Fornery trzeba rżnąć zaraz po ścięciu drzewa, i każdy z nich pojedynczo zawiesić, aż do zupełnego wyschnięcia; przy-czem pleśń na nich osadzającą się trzeba co kilka tygodni oczyszczać. Drzewo to przyjmuje piękną politurę, i w kolorze naturalnym może zastąpić kość słoniową; farbowane zaś na czarno, heban.

38.    Morwowe drzewo (ł. Morus, n. Maulbeerbaurnholz, fr. rnurier), jest dwóch gatunków: z morwy czarnej i białej. Drzewo morwy czarnej, daleko lepsze, jest długo-włókniste, blado-żółte, mocne, prawic tak jak akacya trwałe, i przyjmuje piękną politurę. Szczególniej mazery z tego drzewa są na równi z orzc-chowcmi cenione.

39.    Sumak (ł. lihus, n. Sumach, fr. sumac v. fustel), wydaje drzewm dość ścisłe, koloru jasno-żółtego z zielonawemi żyłami. Biel jest biały. Na drobne wyroby użyteczne.

40. Leszczyna (1. Corylus, n. Haselsirauck, fr. noisclier). Z pnia przy korzeniach i z narośli tychże, wydaje drzewo na drobne wyroby użyteczne, z lioletowemi żyłami i słojami podobnemi do szyldkretu. Leszczyna drzewiasta (Corylus arborescens) dorasta znacznej grubości, i wydaje drzewo białawe średniej twardości.

b) Drzewa zamorskie.

41.    Cedrowe drzewo (LJuniperusvirginiana,n.Zedern-holz, fr. cedre v. gentwier de Virginie). Drzewo nazywane pospolicie ccdrowem, pochodzi z pewnego gatunku jałowcu wirgiuskie-go, ma kolor różowo-brunatny, delikatne ale widoczne słoje i słaby przyjemny zapach. Jest bardzo miękkie, lekkie, łupkie, i nie. podlega robactu. Powszechnie do oprawy ołówków się używa. Drzewo prawdziwego cedru z Libanu (Pinus cedrus) rzadko bardzo w handlu się znajduje. Pod nazwiskiem drzewa cedrowego sprzedawane są. także:

a)    Cedr syberyjski (ł. Pinu.s cembra, n. Zurbelkiefer), w Karpatach także znajdujący się, wydający drzewo białawego koloru, z mocnym zapachem, wiele żywicy zawierające.

b)    Cedr biały, z Ameryki północnej, podobny do prawdziwego cedru.

c)    Cedr bermudyjski, z Ameryki, często za mahoń sprzedawany, który wydaje drzewo czerwonawego koloru, lekkie, mocne i pachnące, lecz na powietrzu bez politury tracące kolor. Drzewo to oleju nic znosi, i musi być woskowane.

42.    Orzech turecki (ł. Corylus colurna, n. Turkisckes Ilaselnusshoh, fr. noisetier turę), na Wschodzie do znacznej grubości dorastający, wydaje drzewo czerwonawego koloru, niezbyt twarde, łatwe do obrabiania, przyjmujące dobrze politurę i farbę. Na małe przedmioty użyteczne.

43.    Cytrynowe drzewo (n. Zitronenholz, fr. bois de ci-1ron, bois jaune, bois rosę des Antilles, bois chandelle). Drzewo znane pod tern nazwiskiem w handlu, nic jest wcale drzewem wy-dającem cytryny, lecz pochodzi z gatunku Espunila (Erythalis fruticosa), którego ojczyzną jest Ameryka, i winno swe nazwisko jedynie cytrynowemu kolorowi, i słabemu zapachowi, podobnemu do zapachu- cytryny, jaki przy obrabianiu wydaje. Jest ścisłe, ciężkie i piękną politurę przyjmuje. Często do fornerowania zbyt-kowych mebli się używa. Drzewo zaś prawdziwćj cytryny (Citrus medica) lub pomarańczy, podobne jest bardzo we wszystkich własnościach do bukszpanu.