stolarstwo4

.    2. Nasyca się drzewo gorącym roztworem 3 łutów ałunu w 1

funcie wody, a po wyschnięciu smaruje się odwarem wiórów drzewa brazyliowego lub fertiambukowego w wodzie, z 1 części bra-zylii i 10 części wody, gotowanych przez dwie godziny, z dodatkiem 4 łutów ałunu na każdy funt wody. Do brazylii można dodać odwaru marzanny, przez co farba robi się trwalszą. Dodając do roztworu ałunu nieco koperwasu miedzianego (kupjewiiriol'), otrzymamy kolor fioletowy.

b)    Farbowanie na kolor fioletowy.

Nasyca się drzewo rozcieńczonym koperwasem miedzianym (kupjewiiriolJ, a po wyschnięciu farbuje się odwarem dwóch części brazylii i jednćj części kampeszu z ałunem.

c)    Farbowanie na kolor brunatny.

1.    Nasyca się drzewo roztworem ałunu, i farbuje odwarem kampeszu, brazylii lub koszenili, rozcieńczonym roztworem koperwasu żelaznego (dsenvitriol),

2.    Nasyca się drzewo roztworem koperwasu żelaznego, i farbuje odwarem drzewa sandałowego w ługu potażowym.

3.    Z zielonych łupin orzechów włoskich robi się mocny odwar i nim drzewo się nasyca.

4.    Wapno lasuje się w urynie, i tą mieszaniną smaruje się drzewo; następnie moczy się wodą garbnikową od garbarzy (lob-wasser), w skutek czego drzewo z początku przyjmuje kolor zie-lonawy, który po kilkakrotnein smarowaniu, w piękny brunatny się zmienia.

d)    Farbowanie na kolor niebieski.

1.    Nasyca się drzewo odwarem kampeszu na gorąco, a po wyschnięciu powleka roztworem koperwasu miedzianego (kupjer-cilriol).

2.    Nasyca się drzewo roztworem indygo w kwasie siarczanym, mnićj lub więcćj wodą rozcieńczonym, który się robi jak następuje: indygo proszkuje się i miesza z taką ilością kwasu siarcza-nego dymiącego (dtriolól), aby z tego gęsta ciecz powstała (na 1 łut indygo potrzeba 4 łuty kwasu siarczanego). Po kilku dniach dolewa się do roztworu tego woda, przy ciągłóm mieszaniu płynu, i otrzymuje się płyn błękitny, do farbowania służyć mogący.

ej Farbowanie na kolor żółty.

1.    Rozpuszcza się gumigutta w spirytusie, ługu potażowym lub w rozcieńczonym kwasie saletrzanym (szetcłewasserj, i tym roztworem drzewo się nasyca.

2.    Nasyca się drzewo roztworem cyny w wodzie królewskiej (^alpeiersaure zimiaujłósmig), i farbuje mocnym odwarem lub wyciągiem z kory kwercytronowej (rjntrrUron) na gorąco.

3. Rozcieńczony kwas saletrzany (n. szeidewassir, fr. l'eau Jorte), farbuje biate drzewo na żółto w stanie zimnym; kolor ten jednak prędko zmienia się na brunatny. Drzewo po posmarowaniu kwasem _v trzeba zaraz trzymać przy ogniu, dopóki kolor się nie pokaże. Im kwas był słabszy, tćm kolor będzie jaśniejszy.

J) Farbowanie na kolor zielony.

1.    Farbuje się najprzód drzewo korą kwercytronową (ąuerci-tron), jak wyżćj, na żółto; następnie do wyciągu z kory kwercy-tronowćj dodaje się roztwór indygo w kwasie siarczanym, po wyżćj opisany, i mieszaniną tą drzewo powtórnie się nasyca.

2.    Powleka się drzewo roztworem koperwasu żelaznego z małą ilością kwasu siarczanego, a następnie farbuje się odwarem kwercytronowym lub drzewa żółtego (gelbholz), z czego powstaje kolor oliwkowy.

g)    Farbowanie na kolor czarny.

1.    Nasyca się drzewo bejcą żelazną, otrzymaną z wiórów żelaznych nalanych octem, i farbuje odwarem galasu (z 8 łutów ga-lasu w 4 kwartach wody), lub z 1 części galasu i'/« części drzewa kampeszu.

2.    Chcąc otrzymać mocny czarny kolor, używa się mocnej bejcy żelaznćj i gęstego odwaru galasowego, któremi kilka razy powtarzać należy powlekanie drzewa.

Można także ; po powleczeniu drzewa bejcą żelazną, zafarbować je roztworem indygowym w kwasie siarczanym, a w końcu dopiero odwarem galasu i kampeszu, w stosunku wyżćj podanym.

Używając bejcy żelaznćj i odwaru galasowego, w stanie mniej lub więcćj rozcieńczonym, możemy nadać drzewu kolor szary różnych odcieni.

Na kolor srebrzysty farbują się białe fornery następującym sposobem: do skrzyni wodą napełnionćj sypią się opiłki lub pył ze szlifowania żelaza powstały, i w tę ciecz wkładają się fornery, każdy z osobna, na podkładkach, zostawiając je w nićj dopóty, dopóki drzewo żądanego koloru nie nabierze.

h)    Farby naśladujące różne gatunki drzew zamorskich.

Najczęścićj drzewo mahoniowe bywa naśladowanćm, gdyż wiele gatunków drzew krajowych posiada tkankę bardzo do niego podobną. Do farbowania drzewa na mahoń, użyć można sposobów wskazanych przy farbowaniu na czerwono. Prócz tego, można do tego użyć jeszcze roztworu 1 części smoczćj krwi i 3 części orleanu, w ługu potażowym, na gorąco, którym kilka razy drzewo powlekać potrzeba. Odwar z trocin drzewa mahoniowego w wodzie, nadaje także piękny mahoniowy kolor drzewu , które poprzednio roztworem ałunu powleczone, zostało. Dodawszy do