Str 041

ująć do siebie pracę i zmiany energii otrzymujemy

		f 2 2 Y|
dK(pj -p2) = pdV	g(z2 -Zi) +	u2 u, , 2 “ 2).

łając wyrazy dotyczące różnych przekrojów mamy

2 2 pgdKz^dKpj + pdK-^ = pgdFzj+dK/^ + pdK-^.

ie wyrazy tego równania mają miana pracy J (dżul). uproszczenia zapisu podzielimy całe równanie przez ciężar cieczy ającej w czasie d t, czyli pgdK = ydKi otrzymamy

Pi

Y 2g

*2 +

Pl

+ — = E. 2g

W przekroju strumienia może istnieć dowolny rozkład prędkości, przeciw-niż w strudze. Dlatego w wyrażeniu wysokości prędkości w równaniu jlliego dla strumienia wprowadzono prędkość średnią w przekroju oraz 'czynnik korygujący a. Wyraża on stosunek rzeczywistej energii kincty-do energii obliczanej dla prędkości średniej. Współczynnik ten zwany 'czynnikiem Saint-Venanta lub Coriolisa, przyjmuje w praktyce dla rur :i bardzo bliskie 1, a dla koryt otwartych — około 1,1. Wobec tego nie Bernoulliego dla strumienia cieczy doskonałej przybiera postać

Pi

^zi ⁺ — ⁺

Y

a u,

2g

*2 ⁺

Pi

a u-,

2g

E.

Interpretacja równania - linia ciśnień i linia energii

Wszystkie wyrazy otrzymanego równania mają miano długości [m] i repre-ują łączną energię mechaniczną strugi odniesioną do jednostki ciężaru y. Siły parcia w przekrojach końcowych rozpatrywanego odcinka cieczy owaliśmy jako siły zewnętrzne; wynikają one jednak z ciśnień wewnątrz fcrugi, a więc dla strugi jako całości mogą być traktowane jako forma energii potencjalnej.

Poszczególne wyrazy równania reprezentują energię potencjalną

i ,\

Z l

Y

:raz kinetyczną

a u

2g

w dwóch dowolnych przekrojach strugi.

Równanie Bernoulliego mówi więc, że dla dwóch dowolnych przekrojów :«eczy doskonałej całkowita energia jest stała.

41