- dorzecze Odry,
- dorzecze Wisły,
- dorzecza i zlewnie rzek Przymorza,
- dorzecza i zlewnie rzek wypływających poza granice Polski.
W celu usystematyzowania wszystkich cieków i zlewni wprowadzono pojęcie rzędu zlewni - od I do VI. Pierwszy rząd dotyczy zlewni rzek wpadających bezpośrednio do morza, a więc będą to dorzecza Wisły, Odry, ale również dorzecza Parsęty i innych rzek Przymorza. Zlewnie II rzędu są to zlewnie dopływów głównych rzek, a więc np. dorzecze Sanu, Warty itd.
granica zlewni topograficznej
Rys. 10.1
Cytowana wyżej publikacja IMGW składa się z dwóch części: albumu map i zestawienia liczbowo-opisowego. Zamieszczono 57 arkuszy map w skali 1 :200000 z zaznaczonymi granicami zlewni. Tło map stanowią utwory geologiczne warstw powierzchniowych. Na terenie Polski wyodrębniono około 10 tys. zlewni. W części opisowej podano długości rzek, powierzchnie zlewni wszystkich rzędów, jak również powierzchnie zlewni w przekrojach wodo-wskazowych wraz z opisem kilometrażu biegu rzeki.
Kilometraż rzeki jest liczony od ujścia do źródeł z wyjątkiem Wisły i Odry. Jako punkty początkowe do obliczania kilometru biegu tych rzek (zarówno w górę, jak i w dół rzeki) przyjęto: dla Wisły — ujście Przemszy, dla Odry — ujście Opawy. Długość rzek mierzona jest wzdłuż linii nurtowej i podawana w kilometrach i hektometrach.
Wielkość powierzchni zlewni jest parametrem nie wystarczającym do jej scharakteryzowania. Mogą bowiem istnieć zlewnie o tej samej powierzchni,
149