Wa&St HydrObl2

IIm# t* «i* 4iitr> l)l,i Muchy stalowej asfaltowanej chropowatość ścianek jest mniejsza niż dla rur statuwyrh u wię« współczynnik oporu można początkowo oszacować na k = 0,02. Wówczas Bfftłltllś#

Vśr

Y²f

— 0,543 m/s

54,3 • 15

Ponlcwti v = 0,01 cm*/s, więc Re = --= 81450.

0,01

I )<» trgo zakresu liczb Re jest ważny wzór Blasiusa [6-33]

0,3164

A =

= 0,018

|/ 81 450

luko drugie przybliżenie przyjmujemy więc prędkość

/ 0,02

v_tr = 0,543 1    -i— = 0,

X 0,018

573 m/s

N »tqd

Re =

57,3 • 15

0,01

85 950

|uko trzecie przybliżenie ze wzoru Blasiusa A = 0,0185, a więc dające tylko nieznaczne odchylenie ml drugiego przybliżenia. Dla kontroli moglibyśmy tę wartość A jeszcze obliczyć ze wzoru Prandłla [6-36]

4- = 21g(85 950 • 0,0185) —0,8 = 7,336 ]/A

nii|d A ■* 0,0186, a więc praktycznie biorąc posiada tę samą wartość jak obliczona ze wzoru Blasiusa. luko prędkość średnią otrzymamy wartość

vtr

i wówczas wydatek objętościowy

= 0,573 -i / °’⁰¹⁸. = 0 X 0,0185

- 0,565m/s

nćB

Q - vtr —- = 0,01 m^s/s 4

1'lt/YKLAD 6-3. U podnóża zapory (rys. 6-46) należy wbudować w nią przewód spustowy o dlu-m uli i /    30 m, którego średnicę należy obliczyć w ten sposób, że wysokość poziomu wody w zbior

niku nie powinna wzrosnąć powyżej H = 35 m przy spodziewanym największym dopływie 0 = 5 m^s/s. Jaką średnicę rury należy wbudować w zaporę, jeżeli ma być użyta do tego celu rura żeliwna.

Rozwiązanie. Gdyby ruch w przewodzie AB zachodził bez tarcia, to cała wysokość ciśnienia H zamieniłaby się na wrysokość prędkości

.....

— . Wówczas otrzymalibyśmy H = — . W rzeczywistości część

2 g    2g

wielkości H zostanie użyta na pokonanie tarcia w przewodzie — hstr = II. Z tego wynika, że

H—h_str--

2g

Hvu 6-46. Schemat za-piiiy (do przykładu 6-3)

2H

Podstawiając na hstr odpowiednią wartość, otrzymamy

v*    v*

2 gd    2g

H =

40

jid¹

albo podstawiając v

lub

Wprowadzając do tego wyrażenia wielkość ze wzoru Nikuradse

A =

K^+,'⁷⁴)‘

otrzymamy

8£>²

7

d

K^+wj

; + l

f(d) = 0

Dla rury żeliwnej (lekko skorodowanej) e = 0,1 cm.

Rozwiązanie tego równania względem d dokonamy graficznie, określając funkcję f(d) dla różnych wartości d.

d m	Hrfgd* 8 Q*	‘'K^+i’^74)'"	f(d)
0,8	6,942	1,779	5,16
0,7	4,070	1,919	2,15
0,6	2,197	2,134	0,06
0,5	1,059	2,392	—1,33
0,4	0,434	2,865	—2,43
0,3	0,137	3,695	—3,56

Rys. 6-47. Wykres dla określenia średnicy przewodu (do przykładu 6-3)

Podstawiając wartości funkcji i(d) z tabeli w zależności od d, otrzymamy krzywą (rys. 6-47), której punkt przecięcia z osią odciętych daje nam szukaną wartość średnicy d.

W rozpatrywanym przypadku d aa 0,58 m. Przyjmujemy d — 0,6 m. Średnia prędkość w przewodzie wyniesie wówczas

v = -= 17,7 m/s

nd²

Liczba Re dla strumienia wody o temp. 10°C wynosi

8,12 • 10^s

1770 • 60

Re =-

0,0131

235