ScanImage10

Ajas

PRZODOWNIK CHORU

Lecz gdy mu lepiej, wytchnienie nas czeka,

Bo złe, co przeszło, mniej dręczy człowieka.

TEKMESSA

²⁶⁵ Cóż byś ty wolał, gdybyś mógł wybierać?

Czy dręcząc swoich samemu się cieszyć,

Czy też sam cierpieć i cierpieć z innymi?

PRZODOWNIK CHORU

Podwójnie cierpieć, o pani, złem większym.

TEKMESSA

A tak my właśnie, choć zdrowi, cierpimy.

CHOR

²⁷⁰ Jaka myśl twoja? Niejasne te słowa.

TEKMESSA

Mąż ów, dopóki nim władła choroba,

Sam się radował ze swoich obłędów,

A nas przytomnych udręczał swą klęską;

Gdy zaś odetchnął i wyszedł z choroby,

²⁷⁵ To sam w okropne się stoczył boleści, .

A nas nie mniejszą dziś troską napawa.

Czyż to — miast jednej — nie klęska zdwojona?

PRZODOWNIK CHORU

Przywtórzę tobie, a strach mi, że boży Spotkał go dopust; bo ulgi doznawszy,

²⁸⁰ Nie mniej on biedny, niż kiedy chorował.

TEKMESSA

Wiedz, że się dzieje właśnie tak, jak mówisz.

•KZODOWNIK CHÓRU

Lecz jak przypadły nań złego początki? Powiedz, bo z jego współczujemy losem.

TEKMESSA_, (X '    ,    •    \

Powiem ci wszystko, jak gdybyś był świadkiem. ^M5 W głębokiej nocy, gdy światła wieczorne f //V Już nie świeciły, porywa on nagle Miecz obosieczny i gwałtem zamierza Ruszyć po ciemku na nocną wyprawę.

Ja go strofuję i mówię: „Cóż myślisz,¹ 2110 O, mój Ajasie? Cóż począć zamierzasz,

Nie powołany ni przez wici posła,

Ni hasło surmy; toć obóz śpi cały.”

On zbył mnie słowem, co żyje przez wieki: „Niewiasto, milczeć przystoi niewieście.” ^m Wtedy uciekłam, a on wnet się zerwał I, co tam robił, określić nie zdołam,

Lecz kiedy wracał, to pędził przed sobą Byki spętane, psy, owce złupione I ciął je po łbach, i gardła podrzynał,

³⁰⁰ Nad zwierzętami jak ludźmi się pastwił.

W końcu zaś, na dwór wypadłszy, do mary Jakowejś zaczął przemawiać, Atrydów Lżąc i Odysa smagając szyderstwem,

Jaką to łaźnię na polu im sprawił.

³⁰⁵ A potem, znowu wtargnąwszy do domu,

Do zmysłów z czasem powrócił, a wtedy —

Gdy tylko ujrzał izbę pełną grozy,

W ciemię się bijąc zawył i na zwały Trupów się rzucił, i usiadł na ścierwach,

^3,0 Rwąc paznokciami włosy z głowy — długo, Długo tak siedział nie mówiąc ni słowa,

47