ScanImage25

Ajas

PRZODOWNIK CHORU

1045 Menelaj idzie, sprawca tej wyprawy.

TEUKROS

Widzę, bo z bliska już poznać go zdołam. Wchodzi Af e n e I a o s.

MENELAOS

Do ciebie mówię, byś tego zmarłego Nie grzebał, lecz tak zostawił, jak leży.

TEUKROS

Któż tak zuchwałe podszepnął ci słowa?

MENELAOS

iwo Wola to moja i wola przywódcy.

TEUKROS

Ale snadź mógłbyś przytoczyć powody.

MENELAOS

To powód, żeśmy go wiedli w nadziei,

Iż tu wspomoże i poprze Achajów, (/. A on się gorszym okazał od Frygów. iw5 'on, _{co s}ję targnął na całe to wojsko I w nocy ruszył, aby je mordować, i I gdyby gwałtu bóg jakiś nie stłumił,

To my tym losem, któremu on uległ, Leżelibyśmy sromotnie zwaleni, io«o ą _on by żył; lecz jakiś bóg odwrócił Mordercze dłonie na bydło i trzody. Powtarzam przeto: nikt tyle nie znaczy, Ażeby ciało to grześć się ośmielił.

Ale na żółtym porzucone piasku ¹⁰⁸⁵ Stanie się żerem dla ptactwa morskiego.

A wobec tego nie unoś się gniewem,

Bo jeśli nie szło nam przemóc żywego,

Zmarłego, choćbyś ty nie chciał, zmożemy Gwałtem; toć przecież nie zwykł on za życia Nigdy słów naszych usłuchać powolnie.

A złym to znakiem, gdy obywatele Nie chcą tym służyć, co stoją na czele.

Boć praw by w żadnym nie znoszono grodzie, Gdyby im bojaźń nie stała w odwodzie.

¹⁰⁷⁵ I wojska nikt by nie utrzymał w ręku,

Jeśliby zbrakło w nim wstydu i lęku.

Lecz mąż powinien, chociaż silny ciałem, Wiedzieć, iż zwalić go można złem małym.

Kto zaś w bojażni się zawarł i wstydzie,

Ten już bezpiecznie przez to życie idzie.

A tam, gdzie gwałty i swawola władną.

Wiedz, że te grody po czasie niedługim —

Miast pewnie płynąć — pochylą się na dno.

Więc niech mi bojaźń utwierdzi się w sercu,

^11X0 Myśl, że złe czyny, spełnione z rozkoszą,

Wnet, jako winy, nam kaźnie przynoszą.

Taki bieg rzeczy; ten przedtem w oporze Dumnym się wybił; dziś ja go ukorzę.

Więc trupa nie tknij, bo obwieszczam tobie,

Iż grzebiąc tego, sam znajdziesz się w grobie.

IMl/.ODOWNIK CHÓRU

O Menelaju, przemądrześ ty kazał.

Lecz bacz, byś zmarłych się krzywdą nie zmazał.

TBUKROS

O! nie dziwiłbym się, ludzie, mężowi,

Który by, rodem pośledni, pobłądził,

’ Jeśli ci, co się wielkim rodem chlubią,

77