72597 ScanImage22

Ajas

TEKMESSA

O ja zgubiona, zmiażdżona, o druhy!

PRZODOWNIK CHORU

Cóż cię spotkało?

TEKMESSA

Ajas tam leży, zbroczony posoką Świeżą, a w ranie miecz wbity głęboko.

CHOR

Biada, z kim wrócę? Zabijasz w tej chwili Nas również, którzy mu wiernie służyli.

TEKMESSA

Rzecz już spełniona i biadać ci przyszło.

PRZODOWNIK CHORU

Lecz któż przyłożył swą rękę do czynu?

TEKMESSA

On sam się zgładził! Miecz w ziemię wkopany Dowodzi jasno, kto zadał mu rany.

CllOR

Więc legł samotny, a ja, ślepy szałem,

Nic nie słyszałem i nic nie widziałem.

Gdzie więc, gdzie leży, na jakiej polanie. Człek o złowieszczym tym mianie?

TEKMESSA

Nie patrzcie teraz! Ja wprzódy całego Chcę go osłonić szatami, bo przecie Nikt, choć najbliższy, nie śmiałby oglądać. Jako krew czarna mu bucha ku nozdrzom, Sączy się z rany samochcąc zadanej.

Biada, cóż pocznę? Któż ciebie podniesie?

Gdzie Teukros? W porę by nadszedł on teraz, Aby zmarłego opatrzyć tu brata.

O ty nieszczęsny! Jak los cię powalił!

Wróg by się nawet twej nędzy użalił.

To przeznaczone było-ć, przeznaczone,

Abyś tak upadł twardy, nieugięty W niezmiernej klęski odmęty.

Czy noc, czy jasne świeciło nam słońce,

Na zgubę twoją wciąż jęki grożące Z gniewem miotałeś szalonym.

A tych klęsk posiew nieszczęsny czas rzucił.

Gdy oręż słynny was skłócił.

TKKMESSA

O biada, biada!

fH/.ODOWNlK CHÓRU

Udręcza cię w sercu ta boleść tak straszna.

TEKMESSA

O biada, biada!

PRZODOWNIK CHORU

Wiedz, że nie dziwię się twym skargom mnogim Po stracie męża, co był ci tak drogim.

IKKMESSA

Tyś świadkiem tylko — ja zaś doświadczona.

PRZODOWNIK CHÓRU

Zbyt to rozumiem.

O dziecię, jaką nas ścisną obrożą Niewoli, jacy siepacze nam grożą!

71