ScanImage08 (2)

Ajas

To wpadam w lęk i drżę od trwóg Jak lotnych oko gołębi.

Bo gdy po nocy błysnął świt,

Wraz głosów złych mnie doszedł zgrzyt Hańbiący ciebie do głębi,

Żeś ty wśród koniopląsych błoń W Danaów łup wymierzył broń I na zdobytych bydło stad Z błyszczącym mieczem wpadł.

A takie szepty i gawędy Wymyśla, głosi Odys wszędy.

Rychło uwierzy rzesza,

Bo ta zbyt łatwo głosom wierzy I słysząc to, co inny szerzy,

Jeszcze innemu opowiada,

A szyderstw wraz przymiesza.

Bo gdybyś w wielkich zmierzył strzał, Nie chybisz snadź ty celu,

Lecz chybisz, gdybyś na cel brał Mnie, którym jeden z wiełu;

Zawiść ku możnym się podkrada.

A bez tych wielkich człek pośledni Zawodnym twierdzy wałem.

Słabych zaś poprą ci, co przedni,

A ci znów wzrosną z małym.

Lecz próżno tej mądrości wieść Dla rzeszy głupich nieść,

A od tych ludzi idzie krzyk,

Wiedz zaś, nie stłumi go, o panie,

Bez ciebie tutaj nikt.

Bo takie poczną wnet krakanie,

Gdy wzrok odwrócisz w tył,

Jak ptaków rój, gdy minie bój,

A sęp się w górę wzbił.

Lecz starczy, byś się zjawił tu,

A tym snadź zbraknie tchu!

HOR

Czyż Ąrtemida, co turów dosiada,

Zeusowa córa — o, straszna ty wieści,

Mej hańby matko! — pchnęła cię na stada Te nasze — za to, że wyszła bez części Z walki zwycięskiej, żeś broni jej w darze Ani nie oddał łani na ołtarze?

Czyż Enyalios, w miedź twardą okuty,

Żeś niepamiętny był jego pomocy,

Nocną tą hańbą skarał grzech twej buty? Boś przecie nigdy do dzisiejszej doby Tak nie pobłądził, synu Telamona;

Z dopustu bogów mogą przyjść choroby, Lecz niech twa głowa będzie uchroniona — Zeusa i Feba mocą od niesławy!

Jeśli zaś królów to kłamstwo zbrodnicze I syn Syzyfa je ukuł nieprawy,

Bacz, byś w namiocie ukrywszy oblicze Nie sycił niecnej tej wrzawy.

Więc nuże, rusz się, bo dziś ci nie trzeba W gnuśnym i w męki pełnym zawrzeć się spokoju.

Ażby żar klęski tknął nieba.

Wrogowie bowiem o hańbie twej roją,

j

W cichym schronieniu, skryci przed zawieją,

Z twego nieszczęścia się śmieją.

I złością zieją oszczercę.

Aż moje krwawi się serce.

Z namiotu A ja sa wychodzi T e km e

43