ksiega
3

etapach rozwoju ontogcnetycznego, poprzez zdobywanie nowych umiejętności ruchowych Polega to na powstawaniu połączeń między polami projekcyjnymi i gnostycznymi kory mózgowej oraz na przekształcaniu potencjalnej jednostki gnostycznej w jednostkę aktualną, zawiadującą danym ruchem. Według Nowotnego i Saulicza (1990) zdobywanie nowych umiejętności ruchowych dokonuje się na linii: odruchy bezwarunkowe - odruchy warunkowe - stereotypy dynamiczne. Początkowo reakcje ruchowe mają charakter uogólniony i cechuje je duża niezborność oraz znaczny koszt energetyczny. W miarę powtarzania bodźców dochodzi do poprawy koordynacji. Daje to początek nawykom ruchowym. Wyuczenie każdej nowej czynności odbywa się na drodze prób i błędów. W tym procesie dużą rolę odgrywa kontrola wzrokowa, która wymaga sprawnego analizatora wzrokowego. Ważne jest także ciągłe korygowanie ewentualnych błędów. Uprzednio wyuczone, a następnie wielokrotnie powtarzane wzorce są utrwalone w układzie pozapiramidowym jako engramy koordynacji Dalsze wielokrotne i dokładne powtarzanie ruchu prowadzi do utrwalenia powyższego en-gratnu i przekształceniu wyuczonego wzorca w automatyczną czynność. Automatyczna aktywność nerwowo-mięśniowa stanowi najwyższy poziom aktywności ruchowej Według Grochmala (1993) kulminacyjny etap koordynacji ruchowej wymaga milionów powtórzeń i osiągany jest zwykle około 25 roku życia Automatyczna regulacja postawy jest zakodowana w ośrodkowym układzie nerwowym i przebiega bez udziału świadomości. Tak realizowane akty mchowe mogą być jednak dowolnie inicjowane, podtrzymywane i wyłączane, a także w pewnych granicach korygowane. Odruchy warunkowe nabyte w procesie uczenia się nic są trwałe. Mogą ustępować miejsca innym zakodowanym w trakcie prób i błędów, co wymaga czynności przypominających. Mechanizm sterowania postawą jest niezwykle złożony. Zasadniczą rotę w tym procesie odgrywa nawyk postawy ciała.

S. Etapy reedukacji posturaloej

Z ludźmi nie można obchodzie «r bez amtoiez

Lew Tołstoj

Termin reedukacja posturatna pochodzi od łacińskich słów re («a nowojL edacabo (kształcić) i postura (postawa). Oznacza ponowne ukształtowanie zdolności przyjmowana i utrzymywania prawidłowej postawy ciała Ponowne nabycie unuejętmści przyjmowań i utrzymania prawidłowe) postawy jest głównym cełcm reedukacji porno ń j w wadach postawy ciała. W korekcji wad postawy ciała należy uwzględnić pięć ster uenrofizjalagirnaj, kostno-stawową, więzadlowo ońęśniowową, środowiskową i emocjonalso-wo&cjanałaą. Istotą zaburzeń w sferze neurofizjologicznej jest nawyk nieprawidłowej postaw; Osoba z niewielką wadą postawy nie uświadamia sobie tego stanu. Ponieważ w większości przypadków wady są pochodzenia statycznego i wynikają z adaptacji do pozycji tiprg. osoba me odczuwa żadnej bolesności z tym związanej, a w pozycji do której uę przyzwyczaiła czapę ac dobrze i naturalnie, istotą zaburzeń w sferze kostno-stawowej - jest występowanie ugimt czenia zakresu ruchu biernego w stawie czyli tzw zablokowanie czynnościowe stawu Równolegle do zmian w nawyku postawy pojawiają się zaburzenia w sferze więzadńm-mięśniowej. Polegają one na występowaniu dystonii mięśni w póktTiahąąnirh tó> sy* trycznych, na tozciągruęctu i nadmierny tn napżi; ai grap więzadeł i torebek aawowych oraz na nierównomiernie rozłożonych siłach naciska i pnizągowz w układzie kosmym kąjosiga Także sfera środowiskowa ma istotny wpływ na postawę ciała. Wszystko jednak zaiezs od świadomości i aktywności organizatorów tego środowiska, a więc rodziców, *ycksmv-«o szkolnych, nauczycieli, pielęgniarek, lekarzy i terapeutów prowadzących zapęcsa korekcyjne (posturologów). Uświadomienie najbliższym (rodzicom. Środowisku szkolnemu) peta ->ipo-wied/ialności za stan osoby dotkniętej wadą stanowi podstawę cafci działalności w *g dziedzinie Sfera emocjonalno-woHcjonalna również wpływa na posaawę cała i ksamk słupa Chodzi o związki między negatywnymi emocjami a napręcrcm mięśniowym eryh o tzw. emocjonalne bloki mięśniowe W sytuacji, kiedy dominują wady postawy ciała o podłożu dystomcmym /wiązanym z zaburzeniem napięcia mięśniowego, ćwscaema doprawałnit ce do odprężenia i uwolnienia z nadmiernego napięcia psyvhotizyv/T*ej»> nabierają saHcp^ nego znaczenia Dlatego proces terapii wad postawy powinien bvc poszerzony o ćwiczona rozluźniające, a także o elementy nauki świadomego odcauwania własnego esafca W dobocro