medsadowa9

z dochodzenia prokuratorskiego. To ostatnie stwierdzenie wymaga Jednak zaznajomienia się biegłego z aktami sprawy, zwłaszcza z wynikiem oględzin miejsca znalezienia zwłok.

W opinii sądowo-lekarskiej należy unikać fachowych określeń, niezrozumiałych dla przedstawicieli wymiaru sprawiedliwości i powoływania się na piśmiennictwo. W przypadkach trudnych do rozstrzygnięcia obducent ogranicza się do możliwie dokładnego relacjonowania obiektywnego stanu, stwierdzonego w wyniku sekcji zwłok, podając swoje wątpliwości w II i III punkcie swojej opinii. W żadnym wypadku nie można w opinii podawać rozpoznania opartego na podstawach subiektywnych, nie znajdujących uzasadnienia w protokole oględzin. Biegły nie powinien również ulegać sugestiom innych osób, zwłaszcza tzw. opinii publicznej. W przypadkach szczególnie trudnych, których wyjaśnienie przekracza zasób wiedzy i doświadczenie obducenta, należy wydać opinię tymczasową z wnioskiem o przesłanie protokołu i akt sprawy do jednego z zakładów medycyny sądowej.

(

4. Uszkodzenia ciała i śmierć gwałtowna (z wyłączeniem uduszenia gwałtownego)

Z pewnym uproszczeniem można stwierdzić, że traumatologia sądo wo-lekarska, a więc ocena biologicznych skutków urazów, stanowi jeden z fundamentów medycyny sądowej. Wynika to z częstości urazów, jakie stwarza współczesna cywilizacja oraz z zasad odpowiedzialności prawnej za spowodown nie tych urazów. Pandemia urazów ma swoje źródła w rozrastającej się szybko komunikacji, przemyśle, mechanizacji rolnictwa, ale również w przyczynach socjopatologicznych jako wyraz agresji międzyludzkiej (pobicia, zabójstwa, wojny).

4.1. Pojęcie urazowości

Przedmiotem zainteresowania prawa i medycyny sądowej może być wszelka urazowość związana z odpowiedzialnością i winą poszczególnych sprawców, zespołów ludzkich lub instytucji. W materiale sekcyjnym zakładów medycyny sądowej przypadki śmierci będącej następstwem szeroko pojętego urazu stanowią

c. Urazowość powodują

cą uszkodzenia ciała, a w niektórych przypadkach śmierć, możemy podzielić na

a)    urazy mechaniczne,

b)    uduszenia,    ^N\

i

c)    urazy termiczne,

d)    działanie energii elektrycznej,

e)    działanie energii promienistej,

f)    urazy i zatrucia chemiczne.

Skutki urazów mechanicznych odnoszą się nie tylko do powłok ciała, 11 ujawniają się nie tylko jako otarcia naskórka, zranienia, sińce, stłuczenia, ale bardzo często obejmują układ kostny i narządy wewnętrzne. Ocena sądo wo-lekarska tego rodzaju następstw może się wówczas odnosić zarówno do kinetyki i liczby urazów, jak i do skutków, tj. „szkód na zdrowiu" z uwzględnieniem stopnia „uszczerbku zdrowia", oraz do stopnia zagrożenia zdrowia i życia. W razie skutku śmiertelnego należy ocenić związek urazu z przyczyną śmierci. W tej iniei ;> ważną rolę opiniodawczą odgrywa przyjęta teoria związków przyczynowych ot nz teoria patomechanizmu śmierci, opierająca się głównie na ocenie uszkodzeń morfologicznych lub czynnościowych ważnych dla życia narządów.

W ocenach sądowo-lekarskich związek skutkowo-przyezynowy n|mn|e się |nkn tzw.związek wąski, konieczny i oczywisty, odrzucając jego wątki pośrednie (lemla rozszerzonego związku przyczynowego), Praktycznie zatem opiniowanie w zasn dzle m/wa/n lozleglulk i iliainktoi i/,w. mIłuisau. u—*-----*-