Obraz5 (28)

Zawartość tiocyjanianu potasu wyrażoną w gramach oblicza się według poniższego wzoru:

m = (c, Vj -c₂-V2) M W gdzie:

c\ - stężenie molowe azotanu(V) srebra (mol • dm^-3), V\ - objętość azotanu(V) srebra (dm³).

Ci - stężenie molowe tiocyjanianu potasu (mol • dm^-3), Vi - objętość zużytego tiocyjanianu potasu (dm³),

M - masa molowa tiocyjanianu potasu (g • mol^-1),

W - współmiemość kolby z pipetą.

Literatura

1.    Domka F., Chemiczne metody analizy ilościowej, Wyd. Naukowe UAM, Poznań 1994.

2.    Minczewski J., Marczenko Z., Chemia analityczna, t. II, Analiza ilościowa, PWN, Warszawa 1997.

3.    Cygański A., Chemiczne metody analizy ilościowej, Wyd. Naukowo--Techniczne, Warszawa 1994.

4.    Buhl F., John E, Kania K., Piwowarska B., Ćwiczenia laboratoryjne z chemii analitycznej, Uniwersytet Śląski, Katowice 1989.

8. KOMPLEKSOMETRIA

Kompleksometria jest to dział analizy miareczkowej, w której wykorzystuje się jako czynnik miareczkujący sól disodową kwasu etylenodiamino-tetraoctowego (EDTA) (lub zgodnie z zaleceniami IUPAC sól disodową kwasu etylenodinitrylotetraoctowego). W kompleksometrii wykorzystywany jest również kwas etylenodiaminotetraoctowy, zwany handlowo kom-pleksonem II, dla którego stosuje się skrót EDTA pochodzący od angielskiej nazwy tego związku. W skrypcie, dla uniknięcia dwuznaczności skrót EDTA stosuje się tylko dla soli disodowej. Natomiast wzorem H4Y oznacza się skrótowo kwas. Wzór strukturalny soli disodowej kwasu etylenodiami-notetraoctowego przedstawiono na rysunku 8.1.

yCH₂-COOH

NaOOC-H2C^

HOOC-HoC/^

Rys. 8.1. Wzór strukturalny soli disodowej kwasu etylenodiaminotetraoctowego

Metodami kompleksometrycznymi można oznaczać praktycznie wszystkie kationy metali oraz niektóre aniony. Dobierając odpowiednie warunki oznaczenia (wskaźnik, pH roztworu) możliwe jest oznaczenie z jednej próbki nawet kilku kationów.

EDTA posiada zdolność tworzenia trwałych związków kompleksowych z jonami metali poprzez utworzenie wiązań koordynacyjnych i kowalencyj-

207