P1100672 (2)

J schemacie mieści się pod Ele równocześmie jest fenomeni porównawczej. Zważmy bowiem, że ■literackich poprzedników nie wdarł się f tak głęboko poprzez teatr w świado-

i w

dzial^ •TPomnieni, )żnić moż^

eczny został y, a później >erspektywy

uległa Ą Lu lub za-l

fstansu lat

mogą być aż istotna otaczający j nych, for-1 powolna 1 istycznej. j

tym

lian

bon

dci ^w

f Zcrti znakiem

* jeg°

■liybko I-

historiozoficzną, etyczną x estetyczną swego Kpią. Odprahm posłów greckich, mimo że prze-Konkretyzację teatralną, pozostała samotną, jed-Łffiwa przygodą; to Treny, Pieśni\ Fraszki Kotowskiego wytworzyły intensywne pole rezo-Em$u w literaturze renesansowej. Krzyk Kassandry Elazł echo dopiero w Romantyzmie, a ekwiwalent E Warszawiance Wyspiańskiego. Słowacki jako dra-piturg jest w kręgu swoich współczesnych outsi-Ł«m; dopiero Młoda Polska ukaże w pełni bo-Łctwo^ słowa, obrazu i myśli, ukryte w jego dra-jjitach. Mutatis mutandis to samo powiedzieć mpż-k o Dziadach i o tragediach Krasińskiego. Sprawa p|edx\y, choć nieco innej natury artystycznej, przeje również od lekceważenia do emocjonalnej ■rmacji. To zaś, co można stwierdzić w odnie-■eniu do poprzedników autora Wesela, w podobny Sposób przejawia się w dziejach sławy jego na-Itępców. Nasuwa się przede wszystkim los bezpo-ledni i los .pośmiertny Stanisława Ignacego Witkiewicza jako dramaturga, milczenie i niezrozumie-|ie trwające długo, zanim przyszła apoteoza.

To jest tylko przesłanka introdukcyjna. Do syntezy droga prowadzi przez kalendarium.

Łata 1886_1896 to okres iuveniliów. Rozpoczął