6740342561

110

MALI BRACIA

indiańskimi.” Indian jest tu niewielu. Ale przy zakładaniu placówki nie bierze się pod uwagę liczby mieszkańców, ale stan ich opuszczenia.

3. MAŁE SIOSTRY OD SERCA JEZUSOWEGO

Małe Siostry od Jezusa ubierają się na ogól na niebiesko (czasem na biało). Małe Siostry od Serca Jezusowego mają biały habit a na piersi przyszyte serce i krzyż z czerwonego sukna. Ale to nie stanowi jedynej między nimi różnicy. Chociaż jedne i drugie należą do tej samej rodziny duchowej, każde z tych Zgromadzeń bierze co innego ze spuścizny ojca de Foucauld. To rzecz zupełnie zrozumiała: ojciec de Foucauld nie założył ani zakonu, ani skrystalizowanych instytucji. Otworzył szeroką drogę, po której posuwają się różne ugrupowania.

Małe Siostry od Serca Jezusowego były pierwszymi w tej rodzinie duchowej: ich założenie (w sierpniu 1333 r.) poprzedziło nawet początek Małych Braci. U nich, jak powiedziano, „kontemplacja jest uważana za zasadniczą sprężynę apostolstwa misyjnego”. Życie modlitwy Małych Sióstr od Serca Jezusowego jest oparte na Ofierze Mszy św., przygotowanej przez wspólne odmawianie godzin kanonicznych a przedłużonej adoracją wystawionego Najśw. Sakramentu. Ale ich ciche życie modlitwy ma zadanie misyjne: ich troską jest, aby owoce zbawienia docierały do dusz; kontemplacja jest fundamentem czynów. Pamiętają o tym dobrze, że o. de Foucauld sam się nazwał „zakonnikiem-misjonarzem” i że pragnął tego dla swoich uczniów. Siostry realizują swoje powołanie modlitewno-misyjno na miejscu, łącząc modlitwę z wielką gościnnością i usłużnością. Przebywając wśród ludności nie mają apostolstwa zorganizowanego. Nie oczekują rezultatów natychmiastowych, ale opierają się na modlitwie i na przyjaznym ustosunkowywaniu się. Tak się dzieje w Ta-manrasset, skąd wyruszają trzy razy do roku karawaną na wielbłądach, aby odwiedzać kobiety tuaregskie w Hoggarze; po nawiązaniu potrzebnych kontaktów, znowu wracają do życia modlitwy i milczenia. To samo spotykamy w Tunisie, gdzie oddają się w szczególny sposób studiowaniu arabskiego. Jedna ich placówka znajduje się w Trivandrum, w Indiach, gdzie przyjmowane są aspirantki Hinduski; inna w Maroko, w górach Berberyjskich.

Duchowość o. de Foucauld oddziaływuje nie tylko na zakonników i zakonnice Zgromadzeń Małych Braci i Małych Sióstr. Również wielu kapłanów i ludzi świeckich znajduje w jego spuściźnie duchowej wskazówki oraz impuls, by żyjąc w świecie ogarniać miłością braterską, powszechną wszystkie dusze odkupione przez Chrystusa. Uczą się opierać apostolstwo na ciągłym zjednoczeniu z Bogiem i świadczyć o nim przed ludźmi przede wszystkim przykładem i postawą własnego życia. Rozumieją, że inaczej wszelkie „czyny apostolskie” czy „słowa” stają się „miedzią brzęczącą i cymbałem brzmiącym”.