86
MALI BRACIA
Rok 1955 jest charakterystyczny: 1 fundacja w Brazylii, 1 na Cejlonie, 1 we Francji, 1 w Wietnamie, 1 w Południowo-zachodniej Afryce, 1 w Turcji.
W 1956 r. mamy 11 fundacji, w tym 4 w nowych krajach: Hiszpanii, Japonii, Anglii i Izraelu 1.
Rozwój Małych Sióstr, do których jak zwykle jest więcej powołań, jest jeszcze szybszy. W roku 1958 posiadały one już 200 placówek, na których pracowało 680 Sióstr, w tym 430 profesek. Rekrutują się z 46 narodowości a pracują w 60 krajach.
Ponieważ idą do środowisk lub krajów najbardziej zdechrystianizo-wanych, uważa się ich nieraz za misjonarzy. Ponieważ wielu z nich pracuje własnymi rękoma, widziano w nich księzy-robotników. Ponieważ czczą Eucharystię i spędzają długi czas na adoracji, nazywa się ich kontemplacyjnymi. Twierdzenia takie są tylko w przybliżeniu prawdziwe, a nieraz nawet błędne. Ryzykuje się niezrozumienie, czym są Mali Bracia od Jezusa, jeżeli się chce zaklasyfikować ich dc takiej lub innej grupy, lub związać ich z takim lub innym współczesnym kierunkiem apostolskim.
W rzeczywistości chodzi tu o oryginalną formę życia zakonnego, której cechą charakterystyczną jest podwójne wymaganie: obecności przed Bogiem i obecności przed ludźmi. Fundamentem tej drugiej jest kontemplacja, ale kontemplacja, która nie odosabnia. Tu nie ma żadnej klauzury. Tu kontemplację prowadzi się w świecie, Mali Bracia dzielą zwyczajny los ludzi tak pod względem mieszkania jak i pracy.
Z jednej strony kontemplacja, samotność z Bogiem, pustynia —
7 drugiej — działalność, życic pracy i życie dzielnicy — tłum. Pozornie są to dążenia przeciwstawne, tym bardziej, że rozwiązaniem tutaj nie jest forma pośrednia (jakaś półkontcmplacja i półczyn).
Uczniowie o. de Foucauld nie są tego rodzaju ludźmi kontemplacji, którzy idą na ustępstwa. A co do ich zobowiązań społecznych, to są one również całkowite, z całym ryzykiem bezrobocia i nędzy. Byłoby błędem uważać ich życie za podzielone między dwie funkcje: kontemplację i czyn, apostolstwo. Chcą pokazać, że można prowadzić życie kontemplacyjne w samym środku życia tego świata.
ICH REGUŁA JEST OSOBĄ. Wrażenie sprzeczności ma miejsce tylko wtedy, gdy się patrzy na powołanie Małych Braci jako na ideał, albo na rodzaj życia, bądź jako na wybór kierunku intelektualnego lub zewnętrznej postawy. A tu trzeba sięgać głębiej: ich jedynym p o-
W r. 19G3 było 51 placówek w 20 krajach (243 braci z 21 narodowości).