3279958792

89

MALI BRACIA

„Kaplica nie jest ściśle taką, jaką wybudował o. de Foucauld, gdyż dwa rzędy kolumn murowanych podtrzymujących belki palmowe nie istniały wówczas. Ale nadają one pewnej tajemniczości tworząc cieniste zakątki. Piasek pustynny pokrywa ziemię a kilka mat rozciąga się między filarami. W głębi ołtarz oświetlony przez dwa okienka wysoko umieszczone, którymi wchodzi światło z pustyni. Przez cały dzień Mali Bracia i Małe Siostry adorują tam na klęczkach, albo siedząc na piasku tuż obok Jezusa ukrytego w Eucharystii. Małe Siostry mają adorację w godzinach przedpołudniowych i w pierwszej połowie nocy, a Mali Bracia po południu i w drugiej części nocy*.

Bardzo różne są kaplice Małych Braci, ponieważ dostosowuje się je wszędzie do charakteru danego kraju. W Bukavu, w Kongo, „sufit jest z żółtych i zielonych bambusów górskich... Jako tabernakulum będziemy mieć wkrótce stożkowy koszyk, taki, jakich używają do konserwowania niektórych artykułów spożywczych w Ruanda. Płyty podłogi kształtem i układem wzorują się na rysunkach tutejszego kraju”.

W Sajgonie „kaplica jest na poddaszu. Trzeba się do niej wspinać po czymś, co przypomina drabinę, a ziemia pokryta jest matami.” W Con-carneau w Bretanii, wielka sieć rybacka ozdabia ścianę tworząc tło ołtarza, a w Damaszku krzyże i tabernakulum są w stylu wschodnim.

Te wszystkie kaplice Małych Braci i Małych Sióstr, a jest ich blisko trzysta, są do siebie podobne: i te na pustyniach, i te na przedmieściach robotniczych, te ze Wschodu i tamte z Zachodu; ich wspólnymi cechami są: małe rozmiary (proporcjonalne do placówek), ubóstwo i prostota, a przede wszystkim koncentrowanie wszystkiego na Najświętszym Sakramencie. „Nie ma prawdziwej placówki bez obecności Jezusa Eucharystycznego”, pisze ojciec Voillaume.

Mali Bracia przychodzą do kaplicy „wcześnie z rana, by razem śpiewać Laudes, rozmyślać nad Ewangelią i brać udział we Ms2y św. przed udaniem się do pracy. Powracają tu, gdy tylko mogą, w ciągu dnia, a wieczorem pó pracy spotykają się tam dla wspólnego odmówienia nieszporów, odprawienia godzinnej adoracji przed wystawionym Najśw. Sakramentem i zakończenia dnia kompletą.” Raz na tydzień odprawiają adorację nocną.

NA CIĘŻARÓWCE LUB NA STATKU. Wymagania pracy lub gościnności mogą zmieniać rozkład dnia, ale powrót do modlitwy pozostaje obowiązującym prawem. Szofer ciężarówki traktuje swoją szoferkę jak pustelnię, a marynarz modli się na statku. „Jest druga godzina w nocy. Mam dyżur do trzeciej. Całe popołudnie przeszło migiem: naprawa uszkodzeń a także patroszenie ryb. Praca skończyła się o pierwszej w nocy, a dyżur został podzielony między dwóch z nas. Odmówiłem przed chwilą kompletę i czytałem Pismo św. a o trzeciej godzinie wsunę się pod kołdrę do wpół do piątej, to jest do chwili, gdy dyżurny zaalarmuje całą załogę, by udać się na połów. W ciągu doby kładziemy się