PC110910

34 Marta Ryniejska-Kieldanowicz

Jednocześnie nie można lekceważyć naszej tradycji i kultury. Trudno protno-wać kraj opierając się na samej tylko nowoczesności, bo może być to nudne. Tyl. ko tradycja i kultura są w stanie wywołać u odbiorcy przekonanie o wyjątkowo, ści Polski. Pokazało to dobitnie doświadczenie Expo 2000. Z drugiej strony opar. cie się na samej tradycji może co najwyżej wypromować Polskę jako skansen, wzmacniając stereotyp naszego zacofania. Chodzi zatem o zachowanie pewnej równowagi w prezentacji tych dwóch elementów, jakimi są tradycja i nowoczesność.

W 2000 r., kiedy zaczęła się dyskusja na temat promocji Polski, pojawiło się pytanie: „Czy promować?”, teraz już ono nie wystarcza, nasuwa się kolejne: „Jak promować?”. Jednak ta dyskusja trwa już zbyt długo. Działania, które do tej pory zostały wykonane, mogą być dobrym doświadczeniem i pewnego rodzaju bazą. Polska powinna wreszcie zdecydować się na jedną strategię promocyjną, uwzględniającą wszystkie obszary promocji, ponieważ nie możemy liczyć na to, że samo wejście Polski do UE będzie już dla nas dostateczną promocją i złotym środkiem na wszystkie problemy. Bogactwo doświadczeń wysoko rozwiniętych państw członkowskich UE już teraz wyznacza nam nowe standardy rozwiązać organizacyjnych i instytucjonalnych w tej kwestii.

Bibliografia

Black S.. Public relaiions, Dom Wydawniczy ABC, Warszawa 1993.

Cieślik M., Polska gwiazda, „GW”, 23.10.2000.

Ciołek E.. Nawa wizytówka naszego kraju, „Rzeczpospolita”, 19.08.2002.

Dorsch-Jungsberger P., Nationenbildforschung und PR, [w:] W. Mahle, Deutschland in der inter-nationalen Kommunikation, Konstanz 1995.

Dziemianowicz W.. Pawłowska K., Rola inwestorów zagranicznych w tworzeniu obrazu Polski w świecie, [w:] Kreowanie obrazu Polski w świecie, A. Kukliński, K. Pawłowska (red.), WSB, Nowy Sącz 1999.

Images of Changing Europę - Perceptions of Central Eastem Europę, „Time Marketing Survey*i 1991.

Knecht Z., Zarządzanie public relations, Wyższa Szkoła Zarządzania „Edukacja”, Wrocław 2002

Kunczik M„ Die manipulierte Meinung. Nationale Image-Politik und intemationale Public Relations, Wien 1990.

Madeyski J._t (Expo)zycja Polski, „Wprost”, 11.06.2000.

Makarcnko V., Jak powstawało logo Polski, „GW”, 14-15.08.2002.

Narodowa Strategia Integracji, Komitet Integracji Europejskiej, Warszawa 1997.

Obraz Polski i Polaków w Europie, L. Kolarska-Bobińska (red.), ISP, Warszawa 2003.

Ociepka B., Komunikowanie międzynarodowe, Astrum, Wrocław 2002.

Olins W., On B<S>and, Thames & Hudson, London 2002, s. 167.

Olins W., Trading Identities. Why countries and companies are taking on each other roles, The Foregin Policy Centre, 1999.

Oramus M., Jarmark końca wieku, „Polityka”, nr 24/2000.

Ostojska A., Logo podkreśla odrębność kraju, „Puls Biznesu”, 13.09.2002.

Piontek D., Imagistyka społeczna, czyli marketing polityczny. Iw:] Media matowe w systemach demokratycznych. Teoretyczne podstawy i praktyczny wymiar komunikowania politycznego.

B. Dobek-Ostrowska (red.). Wydawnictwo Dolnośląskiej Wyższej Szkoły Edukacja Towarzystwa Wiedzy Powszechnej, Wrocław 2004.

Program działania Polskiej Organizacji Turystycznej na lata 2001-2004. Polska Organizacja Turystyczna, Warszawa 2000.

Robinson N., Time a wizerunki państw, [w:] Tożsamość rynkowa. 1MP, Warszawa 2001.

Rozwadowska B., Public relations. Teoria, praktyka, perspektywy. Studio Etnka, Warszawa 2003.

Rubinowicz A., Nowe pokolenie, „GW”, 27.10.2000.

Seitcl F.P., Public relations w praktyce, Fclberg SJA, Warszawa 2003.

Tobolska H., Powstanie Polska Rada Promocji Gospodarczej, „Gazeta Prawna”, 24.10.2003.

Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o Polskiej Organizacji Turystycznej.

Wizerunek Polski w prasie krajów Unii Europejskiej, M. Warchala (red.), ISP, Warszawa 2002.

Wójcik K., Public relations od A do Z, 1.1, Agencja Wydawnicza Placet, Warszawa 2001.

www.iam.pl

Zachęcanie zagranicznych firm do inwestowania w Polsce, ..Rzeczpospolita”, 17.11.2003.

Zagraniczna polityka kulturalna Polski i jej priorytety na lata 2001—2003. Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Warszawa 2001.